Kulis.az-ın əməkdaşı, şair Oğuz Ayvazın “Adını pıçıldadığım küçə” adlı ilk kitabından seçmə şeirləri təqdim edirik.

Tanrının uşaq üzü

payızda yağışla yuyunur saçların,

yayda günəşlə quruyur,

qışda ağarır...

çox dərdlisən bu aralar,

sənə yaraşmır, imicini dəyişdir.

uşaqlardan çılğınlıq götür,

anasının qucağına qaçmağını götür,

fəhlələrdən ümid götür,

evə bir tikə çörək aparan adamın

xoşbəxtliyini götür...

Tanrıdan çox şey istəmə

o da səninlə bərabər böyüyür,

o da acizdir,

o da dərdlidir,

sadəcə böyük olmağı

narahat edir onu...

uşaq görüntüsü ilə çıxır qarşımıza...

adamların arasında deyil, sığışa bilmir,

bir az Tanrıya yer elə yanında

gülməyi öyrən,

qaçmağı öyrən,

bayramlarda qanad çalıb göylərə

uçan uşaqlara qoşul...

Yaşamağın səsi

kədərli gözlərini üzündən çıxartmalıyıq dostum,

gözyaşları süzülən yanaqlarını da....

hərdən ay çıxanda, qaranlıq güllə tək göy üzünə sancılanda,

aramsız yağış kimi başından döyən xatirələri,

bir də, bir də, dostum

şəkillərə baxıb köks ötürməyini çıxarmalıyıq həyatından,

birdəfəlik...

heç bir əşyanın üstünə kədər qondurma, dostum,

yalan söhbətdi, əşyalar insanları xatırlatmır,

əşyalar da insandır....

yanında boş bir bardaq varsa,

ya da bir stul, yaxud bir bıçaq,

üzülmə, üzülmə...

elə bil ki, ən doğma adamın oturub yanında...

fikir çəkməyin də başını burax,

düşüncələrini qəfəsdən uçurt,

qoy otaq boyu uçsunlar,

sevdiyin qız üçün

özünü öldürməyi də yaraşdırmıram sənə...

ondansa bir ətirşah gülünü sev,

yaxşı qulluq eləsən

heç vaxt ayrılmaz yanından...

Tanrıya da üsyan eləmə,

həyatı tanımaq üçün, anlamaq üçün,

həyata sarılmaq üçün göndərir faciələri, dərdləri...

gəl səninlə oyun oynayaq dostum,

əzabları, ağrıları sevgiyə çevirək...

necə deyə soruşma

əlimizdə bir boşluq var, yəni heç nə,

o boşluq yaşamağın lap elə özüdür...

ölümünə yaşayacaqsan, dostum,

bütü əzalarını itirsən də,

ayaqlarını, əllərini, gözlərini,

nə bilim daha da dəhşətli,

daha da çıxılmaz halqanın içinə düşə bilərsən,

ağrıdan nəfəsin tıncıxa da bilər,

bütün insanları ləkə kimi də görə bilərsən gözlərində,

bütün ağaclar asılacağın ip kimi gələ bilər sənə...

amma dayan...

dayan, bir anlıq dinlə,

həyatın özü-özünə bəstələdiyi musiqini,

maşınların uğultusunu,

gəmilərin fit səsini,

qab-qacaqların,

dənizin, dalğaların,

itlərin, pişiklərin, qağayıların...

yəni bütün səslərin bir səs kimi gəldiyini eşit...

yaşamağın səsidir o,

yaşamığın səsi...

sən olmasan bu bəstə yarımçıq qalacaq dostum,

küsmə həyata,

küsmə insanlara,

öldürmə özünü...

bəstəmiz yarımçıq qalmasın

səslər kəsilməsin...

hamımız təsəlli üçün yaşayırıq, dostum,

gəl sənə yaşamağın sirrini deyim,

elə bir şey deyim ki,

yaşamaq sevdiyin adamın portreti kimi

asılsın başının üstündən...

dostum, qulaqlarında sırğa elə, heç vaxt unutma:

ölmək istəsən uşaqların gözlərində qaçışan

həyata bax...

Anamın xatirəsinə...

sən tərk edəndən məni,

bütün qadınlara

yalan danışmaq yoluxdu,

"səni sevirəm"lər, "yanındayam"lar,

əllərimdən tutmalar bulaşdı...

onlar mənə ana oldular,

başımın üstündə əsdilər,

sənin gözlərinlə baxdılar mənə, ana

hissə-hissə tapırdım qalıqlarını

çətin olurdu səni birləşdirmək ana...

yuxularda da bütöv deyildin,

özünü asdığın şalın,

saçların,

gözlərin...

xilas olmağa çalışan əllərin,

yuxularımdakı qadını gəzirdim həyatda

saçlarını metroda tapırdım,

gözlərini avtobusda,

əllərini küçədə...

ad günün də yadıma düşmür

nə vaxt doğuldun,

yadıma düşmür

qarşı-qarşıya tort yediyimiz ,

xatırlaya bilmirəm,

hədiyyələrə sevindiyini,

bütün qadınlar

doğum günün kimi gəlirdi mənə

tanış olduğumuz tarixdə sən doğulurdun

neçə vaxtdı ad gününü keçirtmirik,

sənə bənzəyib

tort yemək istəmir bütün qadınlar...

mən səni, mən səni...

boş qalmış yelləncək kimi, yelləncək kimi...

ayaqqabıları qucaqlayıb

yatan uşaqların

sevinci kimi xatırlayıram...

Səni sevmək sənəti

səni sevmək güllələnən uşaqların

qabağına keçmək,

bütün insanlara gül paylamaq,

qarşından keçənlərə gülümsəmək,

limon satan qadına salam vermək...

səni sevmək böyük şəhərlərin

kiçik insanlarını bağrına basmaq,

qocaları baxşınla cavanlaşdırmaq,

bütün insanları uşaqlaşdırmaq,

rəngli şarlarla böyük bir meydançaya

toplamaq bütün insanları,

və səni sevmək təkcə dənizi,

günəşi, dağları, ağacları,

quşları, buludları deyil

bataqlıqları, xarabalıqları,

üfunət iyi gələn

gölməçələri sevməkdir

uşaq simasına çevirmək onları gözlərinlə...

səni sevmək görmədiyimiz şəhərlərin küçələrinə

evinizin eyvanından baxmaq kimi…

səni sevmək Tanrıya əlini toxundurmaq kimi,

yəni sevgilim, səni sevmək

bütün savaşlara,

bütün güllələrə yox əmri!

Metro-fraqment

qarışqalara ithaf...

1.

Bələdçinin əlindəki yolgöstərən

və tüneldə görünməyən işıq.

Hay-küy düşmüş relslərin üstünə

Sevgisini axtarmaq üçün qaranlığa gedən oğlan...

2.

Eskalator qoca yerişiylə dartınır yuxarı.

Üzlərdə qorxu və bir də nəsə var...

Tələsmək səsini eşitdi gənc adam,

qulağı sonrakı mənzərəni çəkdi:

Yaşlı qadın eskalatorun ayaqlarına səcdə edirdi.

3.

Ayaqların hərəkəti çoxaldı

Dolaşdı bir-birinə

Maşıntoqquşdurma oyununa çevrildi.

Bir qadın çırpıldı bir kişiyə,

Amma filmə düşmədi bu an

Kamera çəkirdi yuxarı başda.

Baxışdılar bir azacıq.

Böyük təbəssümü üzlərinə sığışdırmaq istəyi ilə

Qatarın qapıları bağlanmadan yetişməliydilər sevgiyə...

4.

Qatarı dartıb aparan adam

Üzü sirli adam

Qaranlıq tuneldə ömrü keçən adam

Qatarla evli adam...

5.

Platformada gəzişən uşaq gülüşü

Qeybət və bir də pıçıldaşan bəbəklər.

Təsbeh şıqqıltısı.

Qatar qapılarının ağzını cıran sütül cavanlar.

Maşinistin aparat səsi

Qaqqıldaşan adam hörgüsü

Qaranlığa tələsən yorğun qatarın köks ötüşləri...

6.

Səs.

Səs.

Baxışlar.

Qaranlığa sığal çəkən işıqlar.

Laylay oxunan gözlər.

Qayıq tək yellənən yorğunluq...

7.

Qışqırıqlar.

"İmkan ver keçək”

"Ay kişi, əlini çək”

"Adamlar, uşağıma kömək”

Döyüş səhnəsi

Bir səs

Sonra qalaya hücum

Silkələnən kölgələr...

8.

Pırtlaşıq boz saçlar,

Burunları tutan əllər,

Boş şüşələri boşaldan adam,

Vaqonun vətəndaşı adam...

9.

Şütüyən stansiyalar,

Dəyişən üz cizgiləri,

Ürküdücü gözlər,

Qatarın öskürək dolu səsi...

10.

Qapılar bağlanır...

Növbəti stansiya: əlləri qoynunda pəncərə qadın.

Anti-kədər

bu gün dərdlərə

ara vemək lazımdı,

gəzmək dəniz sahillərini,

qulaq asmaq suyun

daşlara dəyən səsinə,

baxmaq dənizin üzərində

uçuşan qağayılara

unutmaq bütün sevdiklərini...

bu gün dərdlərə ara vemək lazımdı.

bu gün hər şey istədiyin kimi olmalıdı,

gəmilər kədərləri uzaqlara aparmalıdı,

kədərlər duman şəklində çıxmaldı borulardan

sonra kiçik qayıqlar sevinc gətirməlidi,

sevgilər limana çıxmalıdı səssizcə...

bu gün hər şey istədiyin kimi olmalıdı.

• Hipnosun mərhəməti - Bayram Soylunun hekayəsi
• Azərbaycan Bəstəkarlar İttifaqında yeni kitabın təqdimatı olub
• Milli Televiziya Festivalının mükafatlandırılma mərasimi keçirildi