Kulis.az Alov İnannanın “Qış haykuları”nı təqdim edir.
Dostluğunuz tutmaz, gözəl balıq
Sən mənin havamda boğularsan
Mən sənin suyunda
***
Sobanın üstündəki
çaydanın zümzüməsi
boz pişiyi mürgülədir
***
Həyat necə də gözəldir
tox çağanın qığıltısında
yuxulu ananın təbəssümündə
***
İsti evin pəncərəsindən
yağan qara baxmaq
namərd bir həzdir
bəlkə də yox
***
Bir az da qorxuram
heç aldanmayan
adamlardan
***
Sən mənim əllərimi isit
Mən sənin ürəyini sərinlədim
***
Qarda yuyunmuş havanı
içinə çəkmək
***
Palçıqlı kənd yolunda
maşın təkərinin izində
qazların qatarlanması
***
Nə var zirvələrə düşən qar olub
günəşin işığını
geri qaytarmağa
***
Üşüməkdən
isinməyə qədərdi –
qış xofunun məsafəsi
***
Qar da yağmadı
Qışın üzü
qara qaldı
***
Sonuncu işıqlı pəncərə də qaraldı
Təkcə
gecə oyaq
***
Boşqabda
soyulmuş, soyundurulmuş alma
bütün cazibəsini itirmişdi
***
Havada uçuşan tozlar
qar dənəciklərinə
qoşulub getdilər
***
Nar dənəsi əzildi
Eşitmədiyim səslə qışqırdı
Qanı üstümə fışqırdı
***
Kölgə
kölgədə yox olur
Kölgə kölgənin qənimidi
***
Ovurdundakı qozla
yanağını şişirdən uşaq
diş ağrısıyla məzələnir
***
Küçə lampası –
gecənin sirrini bağırır
Ay –
gecənin sirrini pıçıldayır
***
Pəncərə şüşələrinin şəffaflığında
namərd bir
divarlıq gizlənir
***
Bıçaq
itiliyi ilə öyündü
Bülöv
abrına qısılıb susdu
***
Bir neçə abzaslıq
ömür yaşadı
o boyda ömürdə
***
Baxışdılar
Qısa qapanma
Hələ də tüstülənir
***
Yenə də əridi qar
Yer-göy qala bilmədi
bir rəngin ahəngində
***
Hər dəfə solmuş güllər
atıldıqca güldandan
süni güllər canlanırdı...
***
Bu qədər möhtəşəm gözəllik belə
xilas edə bilmədi
xalçanı tapdalanmaqdan
***
Ölüm necə adi olur
tanıdığın birisinin yoxluğunu
dərhal qəbul edəndə
***
Qanadlarım olsaydı
uçurumları
mən də sevərdim
***
Dostum çay!
Sənəcən – susamaq
Səninlə – susmaq gözəldir
***
Gərək çalxalanasan
nə qədər bulanıq olduğunu
bilmək üçün
***
Qəfil asqırdı uşaq
burnundan çıxan kiçik şara
uğunub getdi
***
Yiyəsini itirmiş bir tay əlcək
yerdə büzüşüb
üşüyür
***
Ayaqlarım
qonaq gəlib
yorğanına