İki gündür imsak edib yatıram, günorta 4-5 arası oyanıram, əl-üzümə su vurub özümə gələnə qədər iftar yetişir.
Bayaq çiynimdəki mələklərin söhbətini eşitdim.
Biri digərinə gileylənir ki, “A bəy, bu yoldaş Ramazan girəndən bir qram da olsun savab-zad qazanmır, ara yerdə bizi işə salıb, boş-boşuna hesab-kitab aparırıq”.
Digəri də qayıtdı ki, “Əşşi bu işdə təzəsən deyə sənə qəribə gəlir, mən bunu çoxdan tanıyıram, neçə illərdir belədir. Nəyinə gərəkdir? Baş qoşma. Nə var onu yaz”.
Başqa birinin də səsi uzaqdan gəlirdi. Deyəsən, o lap təcrübəliydi. Gülə-gülə bu təzəyə səsləndi ki, “Ayə, hələ Allahına şükür elə iftarda səni xurma-zad almağa göndərmir. İnişil Qədr gecəsi bizim bir tanışın ürəyini partladıb öldürdü”.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
