Səndən yaxşı düşmən çıxar,
məndən yaxşı dost.
Sən küsməyi xoşlayırsan,
mən-barışmagı.
Sən keşişə oxşayırsan,
mən günahkara.
Sən susmağı xoşlayırsan,
mən-danışmağı.
Bu döyüş necə bitsin ki,
bu qaydalarla,
Sən vurmağı xoşlayırsan,
mən-vuruşmağı.
***
Bir axşamüstü
bir Şərq şəhərində
yoruldum qadın olmaqdan.
Çay evlərində kişilər,
Gözəllik salonlarında qadınlar
Müxtəlif mövzularda
Eyni həvəslə mırt vururlar.
Çay evinin qarşısından
Ruh kimi ötüb gedir
Gözəllik salonundan çıxan qadınlar.
İnternet kafenin qapısını
Kişi hamamına girirmiş kimi
Titrəyə-titrəyə açan qızcığazın
Üzündə çarəsizliyin şəkli.
Məhəlləyə çatıb
Əllərini ayırır sevgililər.
Yasamaldakı köhnə məhəllələr
Fəvvarələr bağından çox uzaq.
Bir axşamüstü
bir şərq şəhərində
sıxıldım qadın olmaqdan.
***
Hamı özün haqlı sanır,
Haqq isə kimsəsizdi.
Haqsızların ordusu var,
Haqlısa kimsəsizdi.
Birinə bir dost qəhətdi,
Birinə bir sevgili.
Bəlkə elə bu gen dünya
Kimsəsizlər evidi?
Elə mən də tək-tənhayam,
bu canımda – kimsəsiz.
Gedənim də kimsəsizdi,
Qalanın da kimsəsiz.
Günahkaram gedənin də,
Qalanın da yanında.
Darıxıram anamın da,
Balamın da yanında.
