Furqan
tərs şeir
bura zibil atmayın
yazılan yerə atılır
məhəllənin bütün zibilləri...
siqaret çəkmək qadağandır
yazıldığına görə
siqaret qutusunu
yan-yörəsinə baxıb
çıxarır cibindən
yaşlı dayı...
əlillərə, qocalara,
uşaqlı qadınlara yer verin
söyləməsinə baxmayaraq
metrodakı qadın səsinin,
qucağındakı körpəylə
yıxılmamağa çalışır
bir ana...
və mən də həmin vaqonda
qapılara söykənib
yazıram bu şeiri...
acı
1.
meşələrə acıyıram:
hər ağac odun ola bilər -
yəni satıb pula çevirmək üçün...
hər ağac kağız ola bilər -
yəni yazıb pula çevirmək üçün...
hər ağac tabut ola bilər -
yəni ölüb pula çevirmək üçün...
2.
döyüşçülərə acıyıram:
üzük taxmaq varkən,
avtomat tətiyi olan dairəni
şəhadət barmağında
üzük etmək də nə imiş?!
heyrət
küləyi heyrət bürüyüb:
nə gözəl əsir insanlar?
çat
bir damcı yağış istəyiylə
çatlaq-çatlaqdı torpaq...
geriyə dönüş istəyiylə,
döyüş istəyiylə
çatlaq-çatlaqdı Qarabağ...
bir ömür sülh istəyiylə
bütövdü, tamdı uşaqların gülüşü...
və adamların
nifrət-nifrət ürəklərində
çatlaq-çatlaqdı sülh...
