Kulis.az Esmira Məhiqızının şeirlərini təqdim edir.
***
neçə vaxtdır pərdənin üstündəki
güllərə qonmaq istəyir qəfəsdəki quşlar.
gün soldurduqca pərdədəki güllərin rəngini...
istəyirəm su verəm pərdədəki güllərə,
sonra su verəm gözlərimə
ki,
rəngləri balaca quşlar qədər
sevə bilsinlər.
pərdənin güllərinin ətri yox,
amma rəngindən bilir bülbüllər,
bilirlər ki,
çəhrayı qızılgüllərin rəngidir,
bəlkə də
çəhrayı qızılgüllərin ətridir.
bülbüllər sarı,
güllər solğun çəhrayı,
qəfəs gümüşü,
divar mavi,
ayrılıq atamın paltosu rəng...
və neçə vaxtdı... mənnnn
bütün rənglərdə danışıram.
***
nə işdisə...
ha baxıram, baxıram
bu havalar həminkinə oxşamır.
Allahhhh...
hələ ayaqlarım, əllərim
barmaqlarım dünənkinə oxşamır.
oxşamır e...
bu gözləri süst qadın,
o gözləri gülən qıza oxşamır.
oxşamır e
pəncərədə büst qadın,
pəncərəni silən qıza oxşamır.
nə işdisə...
bir çimirlik yuxunu
gözlərimin sularında yozuram.
nə romanlar,
hekayələr bitirib...
ayyyyyy...mən dəli,
ay mən dəli,
mən dəli...
bircə şeir yazıram.
ayyy nədənsə,
hər şey elə başqadı,
əli tutmur darağı da,
əli əsir anamın.
çox sevirdi saçlarımı hörməyi,
mən də gördüm, hörə bilmir,
bu da üzür anamı,
tutub kəsdim saçlarımı,
anam elə oyyyyyy - dedi.
qaçıb xəlvət gizli-gizli
o qədər ağladım ki,
bir də gördüm bir titrək əl
sığallayır başımı,
gizlətdim göz yaşımı,
anam dedi: - mənim balam,
niyə kəsib saçını,
niyə gizlin ağlıyır.
mən də yalandan dedim:
- daha yuya bilmirəm,
saçım ağırlıq edir,
başım yaman ağrıyır.
nə işdisə...
baharlar da tez keçir,
payızlar da tez gəlir.
soyuqlar da tez düşür-
gecələri gün soyuğu,
gündüzləri gün soyuğu.
gözlərimdə nəm soyuğu,
saçlarımda dən soyuğu,
elə,
elə qəm soyuğu
vurur, vurur adamı.
saat kimi nəsə gəlib,
ayrılığa
qurur,
qurur adamı.
baxırsan ki,
ayrılıqdır-
bir-bir belə çıxıb gedir doğmalar.
axırıncı baxışını,
axırıncı yerişini,
axırıncı səsini
baxışından, həyatından
yığıb gedir doğmalar.
o ayrılıq saatında saat kimi
cingildiyib qalırsan,
bayquş kimi ulayırsan,
köpək kimi zingildiyib qalırsan.
nə işdisə...
ha həkimə aparıram,
deyirəm ki, əlac edin,
axı ürəyim əsir,
axı ürəyim əsir,
axı ürəyim əsir,
əsirrrrrrrrrrrrrrr
əsir çox əsir...
elə edin əlləri
heç əsməsin anamın.
həkim deyir, qocalıqdı,
təbib deyir qocalıqdı,
hamı deyir qocalıqdı,
deyirəm ki, yavaş deyin,
ürəyi
üzülməsin anamın.
bilirəm ki,
saçlarımı kəsəndə,
anamın gənc gözləri,
uzaqlara,
uzaqlara daldı hörüklərimdə.
anamın gənc əlləri,
o gəlin barmaqları
qaldı hörüklərimdə.
nə işdisə...
uşaqlığa qayıtmaq,
o kəsib tulladığım
yoldu hörüklərimdə.
nə anamın əllərini,
nə də hörüklərimi,
tapmıram ki,
ovudam,
ovudam eyyyy, ovudam.
sonra düşüb hörüyümün yoluyla
uşaqlığa qayıdam.
***
gəlmək üçün getmək gərəkirdimi...
yaaaaaaaaa
getmək üçün gəlməkmi.
bunun biri olmalıydı,
ya gəlmək üçün gəlmək,
ya getmək üçün getmək.
olmaq üçün olmaq,
olmamaq üçün olmamaq.
olmaq üçün olmamağa nə hacət vardı.
Allahım,
olmamaq üçün olmalıydımmı.
hələ ölmək,
hələ gülmək,
hələ sevmək.
ya sevmək üçün ayrılıq gərəkirdimi
ayrılıq üçün sevmək gərəkirdimi.
***
lap balaca sevinc olurdu əvvəllər
şirniquş boyda.
ağzında o sevincin şipşirin dadı
elə bilirdin ki,
həyat da belə şirindir,
alça da,
duz da.
lap balaca gülüş olurdu əvvəllər...
dodaqlarımın ucunda yaşıyardı.
bir balaca gülüşüydü,
gəl ki,
dünya gülürdü o gülüşdə.
lap balaca xoşbəxtlik olurdu əvvəllər...
mən balaca deyirəm,
amma atam boydaydı.
***
açmır oralarda o vaxtdan bəri...
heç açmır,
heç açmır novruzgülləri.
yanıb o çöl-çəmən,
o çöl-çəmənə daha səpələnmir
bahar çiçəkləri,
o yaz gülləri.
üşüyə-üşüyə gəlir, bə gəlir...
soyuq heyyyy
bu ömrə
gəlir də, gəliiiir,
yüz ilin qışını bir günə gəlir,
gəlir sazaqların ayaz günləri.
istidə arasam, sərini yoxdu,
getsəm dərininə, dərini yoxdu,
bir başqa gedəsi yerimi yoxdu,
neynirəm bu qədər dayaz günləri.
bir Bəyaz varıydı, uşaqlıq dostum,
evləri məktəbin yanında idi.
indi axtarıram tapa bilmirəm,
qalmışam...
evləri hayanda idi...
nənəm də yoxdu ki, tutam əlindən
axtaraq bir yerdə Bəyazgilləri.
yollar da, evlər də elə dəyişib,
bilmirəm, yolların hansısı gedir,
gedir uşaqlığa, Bəyazgillərə.
bir kəsə yol vardı, kəhriz tərəfdə,
o yolda o qədər qarğı çapardım,
o yolda o qədər beşdaş tapardım-
o yol da düz gedib bizə çıxardı,
bizə deyəndə ki...
uşaqlıqdakı o qızgillərə.
nədəndi,
nədəndi,
axı nədəndi...
nə bizim yol durur,
nə Bəyazgilin,
nə də uşaqlığın,
nə də yazgilin...
sanki uşaqlıqdan sonrakı yollar,
hamısı gedirmiş payızgillərə.
