İstanbulda olanlar bilir, Taksim metrosunun iki girişi var.
- Məşhur heykəltəraş vəfat edib
- “Üzeyir Hacıbəyli və musiqi mirası” adlı konsert tədbiri keçirildi
- "Anam məni unutdu..." – Həmidə Ömərova
Birinci girişdə bizim “Neftçilər”də olduğu kimi, platformaya pilləkənlər düşür.
Digər girişdə isə fiziki qüsurlu vətəndaşlar üçün lift quraşdırılıb.
Lift birbaşa platformaya düşür.
Bu girişin yuxarısında iri şriftlərlə “Əlillər üçün” yazılıb.
Operatorun çəkdiyi kadrlarda onlarla adamın elana məhəl qoymayaraq daha asan olduğu üçün liftli girişdən istifadə etdiyi görünür.
Pilləkənlərlə enmə əziyyətinə qatlaşmayan yoldaşların arqumentləri müxtəlifdir.
Birinin işi var, digərinin yükü ağırdır, o biri yorğundur və s.
Amma dostunu gözləyən görmə əngəllisi liftə minmir.
Jurnalist bu haqda soruşanda deyir: “Axı bu ayaqdan əlil olanlar üçündür, gözdən əlil olanlar üçün deyil”.
Bu hadisə mənə çox təsir etdi.
Bir adamın düşdüyü ağır vəziyyəti anlamaq üçün mütləq o adamın düşdüyü vəziyyətəmi düşmək lazımdır?
Ekzistensialistlər belə deyir, ya da buna yaxın bir şey deyir.
Amma söhbət insan mahiyyətinin dərkindən getmir, adi bir elandan gedir.
O elanda yazılıb ki, sağlam adamlar bu liftdən istifadə etməsin.
Bunu anlamaq üçün ekzistensialist olmağa ehtiyac yoxdur.
Süjetin sonunda gözdən əlil bir vətəndaş görünür.
O liftdən istifadə etmir.
Jurnalistlər səbəbini soruşanda deyir: “Axı bu lift ayaqdan əlil olanlar üçündür, gözdən əlil olanlar üçün yox”.
Başqa söz yazmaq lazımdırmı?
Qan TURALI
P.S. Həmin süjetin linki:
http://webtv.hurriyet.com.tr/2/21382/18647567/1/istanbul-un-gobeginde-buyuk-ayip.aspx