Kulis.az Cəlil Cavanşirin yeni şeirlərini təqdim edir.
Kirlənmiş sevgilər, saf ayrılıqlar…
indi sən,
əllərini harda gizlədirsən ki,
üşüməsin,
indi sən
bu ayrılığın harasında darıxırsan,
ki öpüşlərim yadına düşməsin?
ah talesiz sevgilim mənim,
yəni keçmiş sevgilim,
hələ də sevdiyim…
gülüşlərin heç dəyişmədi,
saçların hələ də iyirmi beş yaşında,
heç solmadı gözlərin,
yorulmadın, yaralanmadın, ağrımadın.
getdin, heç arxana baxmadın.
yeni bir oyuna başladın, üzün gülsün
yeni bir sevdaya tutuldun, böyüsün,
yeni həyatın olsun, yeni sevgilin olsun
yeni yalanlar öyrənsin dilin
ah talesiz sevgilim mənim…
indi sən
bakirəliyini itirmiş bədənini harada gizlədəcəksən ki,
ağrı çəkməsin?
indi sən
yaralanmış ruhunu necə qoruyacaqsan ki,
daha da çirklənməsin?
ah unudulmuş sevdam mənim
saçlarını dağıdırmı bakı küləyi?
yenə də hər ay eyni ağrılarla qıvrılırmı bədənin?
gerçəkdən, nə idi dərdin?
üç yüz min əlli altıncı dəfə soruşuram:
– niyə getdin?
üzdün sevdiyim, çox üzdün.
üzün…
üzün yenə də hüzn dilində yalan danışırmı?
bədənin yeni bədənlərə alışırmı?
baxışlarındakı ağrını gizlədirmi kosmetikan?
indi hansı sabahlara oyanırsan?
indi kimə “günaydın” yazırsan?
indi sən
yeni sevdanın yeni aylarında yenilmiş adamsan
indi neçənci sevgilinə dəlicəsinə bağlanmısan?
indi sən,
mənim unutduğum yerlərdə donursan,
bir içki xumarında keçmiş xatirələrə dalırsan
indi sən,
bəlkə də yeni sevgilinə məni danışırsan
məni parça-parça yad bədəndə unudursan…
ah yorğun sevdaların qorxaq yolçusu
lütfən, yeni sevgilin çox sevsin səni
sən çox sevilincə xoşbəxt oyanırsan yuxudan,
ümidli qalxırsan yataqdan
sən sevilincə ərköyün, dəcəl olursan.
nə olar yeni sevgilin pis adam olmasın,
yəni səni getməyə qoymasın
darıxsın sənin üçün, çox darıxsın, lütfən darıxsın
yollarına baxsın, küçələrdə qarşına çıxsın, sonra daha çox darıxsın
yəni çox sevsin səni, çox sevsin və sonra yenə çox sevsin
“canım” desin, “qızım” desin, “əzizim” desin…
bir də çox sevsin…
məndən daha çox sevsin…
indi sən
hansı qapının kandarında çıxarırsan ayaqqabılarını?
indi hansı divana uçur çantan?
hansı balkonda ananla danışırsan?
indi sən
hansı yataqda axşamın düşdüyünə üzülürsən?
indi sən
ən səfeh şeylərə kiminlə gülürsən?
ah ürkək baxışlım, ruhu yaralanmış qadınım
bir diz tap başını qoymağa,
bir əl tap yapışmağa,
bir adam tap yalanlar danışmağa
bir çiyin tap sığınmağa…
heç kəsin bilmədiyi gizli yerlərdə kirlən,
təkliyinin içində gizlən
yanındakı başqa bədənlər isitdikcə səni
paklığın solduqca, məsumluğun çəkildikcə üzündən
öyrən, fərqli bədənlərlə ovunmağı,
fərqli dodaqlarla öpülməyi öyrən…
indi sən,
günün ən soyuq saatlarında dizlərini qucaqla,
bir xatirə tap yaddaşının küncündən,
varaqla…
indi sən,
durmadan, dayanmadan, yorulmadan səni düşündüyümü bilirsən,
indi sən,
yaşının sevmək və unutmaq çağındasan,
indi sən eşqin uzun sürmədiyinə inanırsan,
indi sən
aldanırsan…
və mən bütün mövsümlərdə unudulmuş, atılmış ruhumla
bütün gecələri ağlamaqla ovuduram özümü
itib günlərimin düzümü…
və mən bütün gecələri səni düşünürəm
ağrıyan və ağlayan gözlərimlə
yavaş-yavaş qızınıram sənli xatirələrlə,
əllərinçün darıxıram
indi daha çox özümlə danışıram, özümlə…
indi sən
bütün sevgilərin uzağındasan…
yəni yoxsan…
yəni, olmayacaqsan…
Küləklərin arxasınca
rəsmlər...
susqun və kədərli
diz çökdüm daşa, torpağa
qəlbim gözlə dedikcə,
ümidləndim,
bəlkə – dedim,
- bəlkə dönəcək və heç getməyəcək...
amma gecikdim
kölgəsi qalıbmış sevdaların
saralmış rəsmlərdə.
getmədi deyirəm bəzən,
o heç getmədi məndən.
bu təsəlli yetərmi ovunmama?
bu şeirlər və yazılar yetərmi,
yetərmi dərdimi anlatmağa?
gözlərim çuxura düşdü gözləməkdən,
gülüşlərini və şirin səsini topladım çantama
bir sırtıq gülüş çilikləndi qulaqlarımda:
“ağlama!”
səni xatırladan hüznlü rəsmlərin arasında
soxuldum tənhalıqdan yaranan izdihama,
baxdım dağ çaylarının axışına,
gözlərimi dikdim uzaqlara
artıq gücüm qalmayıb qanayan yaralarımı sarmağa
sənə bir məktub yazmağa gücüm qalmayıb.
orada,
uzaqlarda,
çox uzaqlarda tanrının əllərindən tutan qadınlar,
şeytana gülüməsəyən uşaqlar
soruşacaqlar tanrıdan
“tanrım, niyə qıydın ona”
şeytan güləcək onlara...
tanrı susqundur,
sənin qədər susqun və qəzəbli...
sənin sevdalı xəyalın,
nədən hələ otağımdadır bilmirəm..
nədən hələ burdasan?
götür xəyalını, qoxunu, rəsmlərini çıx get,
get lütfən,
get
küləklərin arxasınca...
