Ayaz Salayevin üzündəki kədər - HEKAYƏ

Kulis Sevda Sultanovanın “Ayaz Salayev və ya Bir anın həqiqəti” hekayəsini təqdim edir.

Dünən kinostudiyanın həyətində Ayaz Salayevi gördüm. Xeyli arıqlayıb, hətta sınıxıb da deyə bilərəm. Tanımadığım, üz-gözündən, görkəmindən, kostyumundan-qalstukundan kino ilə heç bir əlaqəsi olmayan yaşlı bir kişi ərklə ona tapşırıq verdi: “Sabah filan vaxtda burda olarsan”.

Tanımadığım kişini Mel Gibsonun “İsa Məsihin əzabları” filmində İsanı çarmıxa çəkməyi tələb edən “massovka”dakılardan biri ilə müqayisə edə bilərəm.

Kişi maşına oturana kimi A.S. onun arxasınca baxdı. A.S.-in duruşunda, üzündə bütün ümidlərini itirmiş, əlacsız, köməksiz adamın vəziyyəti vardı. Lap yaxınlaşıb yanından ötəndə bir anlıq onun gözlərində ilişib qalan əzabı, məyusluğu sezdim.

Deyilənə görə, A.S-in sevdiyi filmlərdən biri “Mavi mələk”dir və o, özünü əsas qəhrəman professor Ratın prototipi sayır. Film 1930-cu ildə çəkilib. Alman rejissoru Jozef von Sternbergə məxsusdur.

İntellektual, ədəb-ərkanlı professor Rat müğənni Lolanın iblisanə cazibəsinin toruna düşür. Lola ona ərə gedir, sonra başqa kişilərlə flirt edir, dingildəşir, cikkildəşir, professor Ratı şou-biznesə sürükləyir, onu ziyalıdan müqavimətini itirmiş, iradəsiz klouna çevirir. Rat bütün gücünü toplayaraq vəziyyətinə etiraz edir, son nəfəsini şou biznes mühitində verməyi özünə təhqir bilir və nə vaxtsa dərs dediyi məktəbə gedərək orda canını tapşırır...

Hər halda hekayəmi Mədəniyyət Nazirliyinin kino şobəsinin tələblərinə uyğun olaraq “happy end”lə bitirmək istəyirəm. Kinoya baxışı, prinsipləri dəyişikliyə uğrayan A.S.-in gözlərindəki əzab onun kino sənəti ilə bağlılığını itirmədiyini göstərir. Demək ki, itirilməyən nələrsə hələ qalır.