Qatıldığım televiziya verilişlərinin birində özünün toylar kralı adlandıran müğənninin Azərbaycan Respublikasının himninin müəllifini bilmədiyinin şahid olmuşam.
- Stiven Kinqin "Kujo" romanı əsasında film çəkilir
- "Yoldaş Stalin, bu möcüzənin səbəbi sizsiniz..." - O, Rəsulzadəni ölümdən niyə xilas etmişdi?
- İndi atam, anam həyatda yox... - Qəşəm Nəcəfzadə
Yəqin sizin də yadınızda qalıb.
Bu gün Əhməd Şəfəq haqda danışmaq istəyirəm.
Respublika Sarayındakı konserti əsl anşlaq olmuşdu.
Mahnıları da xoşuma gəlirdi.
Musiqidən çox mətnə, sözə vurğu edən, sənəti sənət üçün deyil,
xalq üçün yaradan bir missiyanın daşıyıcısıdır Əhməd Şəfəq.
Qatıldığı bir televiziya proqramında “Qurdlar Vadi”sindəki Çakırın (Oktay Kaynarca) “sənətçi öz işini yaxşı görməlidir, o cəmiyyət üçün model deyil” sözlərinə cavab kimi “siz o teleserialda öləndə xalqımız hüzür mərasimi verdi, deməli xalq təkcə sizin sənətinizlə maraqlanmır” kimi cavab verən bir adamdır Əhməd Şəfəq.
O böyük missiyasını anlayır.
Anlayır ki, yalnız mahnı oxumaqla iş düzəlmir.
Ölkəsi üçün sənətininin əhəmiyyətini anlayır və bu missiya üçün oxuyur.
Bu missiya onu hüdudsuz elm, fəlsəfə siyasət kuluarlarına sürükləyir.
Onunla cəmi iki dəfə görüşmüşük.
İlk görüşümüzdən heyrətə gəldim.
Bu adam siyasət, fəlsəfə professoru idi yoxsa müğənni?
Marksizmi də çox gözəl bilirdi, liberalizmi də.
Amerikan neokonları haqda saatlarla danışırdı.
Antiimperialist, milliyyətçi duruşu vardı.
İkinci dəfə çantasını açdı, 7 kitab çıxdı çantasından, biri Fukuyamanın idi.
Kitab mağazalarını ələk-vələk edirdi.
Dünya klassiklərini çox gözəl bilirdi, Viktor Hüqodan tutmuş, Milan Kunderasına, Dostoyevskidən tutmuş Kafkasına qədər.
İllərdir bu ölkədə antiamerikan mövqeyimi bölüşməyə bir adam tapmırdım.
Əhməd Şəfəq bu gözləntimə son qoydu.
Bütün bunlara görə Əhməd Şəfəq mənim üçün bir müğənnidən də üstündür, bir filosof, bir düşüncə adamı, bir mütəfəkkirdir.