Kulis.az Rəvan Cavidin tərcüməsində çağdaş türk poeziyasının məşhur imzası Qonca Özmenin “Sevgi qürubu” şeirini təqdim edir.
Ötürdüm üzünü sakitcə
Arxasında dağlar, küləklər
Canavar izlərində
Ulayan zəmhərilər.
İndi get, üzünün inkarı olan yerlərə!
İndi zaman ölür
Köhnə sevgilərin dağıntıları altında!
Sənin üzün ağlımda dərin bir qılınc izi.
Kor əqrəbin mötərizəsi kimi daralır.
Sənə qayıtmağım
sonsuz bir illüziyadır,
Bəs indi kimin sahilində dayanım?
Mən bir rəngin xəfifcə dağılması kimiyəm.
Unutma, sevginin qürubları qırmızı olur.
İnsan özü kimi köhnəlir,
Zaman isə tez-tez yuyulan alt paltarıtək.
Zaman, əlvidasız bir gedişin ağrısı kimi.
Siqaretin səssiz bitməsi dumanlıdır
Və o, gizli sevgilər üçün sığınacaqdır,
mirvari qabıqları kimi
Geri gəl, daha bu həsrət olmasın.
