Kulis.az “Yeni imza” layihəsindən Amil Məmiyev şeirlərini təqdim edir.
***
Artıq təqaüdə çıxmışdı, snayperçi qadın.
O qədər əsgər öldürmüşdü ki,
qapı döyüləndə indi
yumub bir gözünü
baxa bilmirdi gözlükdən.
Əysə aşağı,
tətik kimi çəkilərdi qapı tutacağı
və sanardı,
öldürübdü qapını döyən qonağı.
***
Çörək ürəkdə qalanda
tez çörəkdən qoxlasan
keçib gedər ağrısı.
İndi ürəyimdə biri var.
Bircə gəlsə, qoxlasam,
keçib gedər bəlkə də.
***
Dünyaya gəlmək, doğulmaq kimi sözlər ola-ola,
anasız böyüyən kimsəsiz, atılmış uşaq
tərcümeyi-halının ilk cümləsini belə bitirdi.
- Anadan olmuşam.
***
Sinəmin iç divarından xatirə lövhən asılıb.
Məndə nə vaxtlar yaşamısan
nə vaxtlar ölmüsən deyə.
***
Göz-gözə, çiyin-çiyinə,
əl-ələ, üz-üzə,
göz-gözə, burun-buruna,
dodaq-dodağa
tamamlayırsansa onu
demək, başa-baş gələ bilərsiniz,
dəyişə bilərsiniz özünüzü.
***
Utanmayan, qızarmayan insanın keyfiyyəti
qaralmayan dişlək alma kimidi.
Birinin tərkibində dəmir
birinin tərkibində isə bərklik olmur.
***
Sensor toxunuş kimidir bədənin,
toxunmasam sönər.
