Rəvan Cavid
Ümid haqqında Bakı
Bu şəhərin ümidi
Xoşbəxtliyindən çoxdu,
Hamının ümidi var,
Hamı xoşbəxt deyil ki.
Sən hər şeyi asan bil,
Vərəmdən ölən dostum dünən gecə deyir ki,
Cənnətin qapısının önü qəbiristan imiş.
Bu şəhərin gedəni qayıtmaq üçün yox,
Unutmamaq üçün bəhanələr axtarır,
Bir az da buna görə sevirəm bu şəhəri,
Sevgisi çox bayağı, nifrəti çox saxtadır!
Bu şəhərin qoxusu
Bir azca neft qoxuyur,
Bir az neftçi parfümü,
Bu şəhərin payızı
Bir az insan itkisi, bir az yarpaq tökümü.
Bu şəhərin ümidi
Xoşbəxtliyindən çoxdu,
Hamının ümidi var,
Hamı xoşbəxt deyil ki.
Yaxşı olacaq!
Balıqçıya küləklər ümidsizlik deməkdi,
Tilovunu balıq yox,
Dalğalar tərpədəndə.
Mən onda öyrənmişdim:
Yalançı balıq olur,
Yalançı ümid olmur.
Yalan-gerçək hər şeyə
Məcbur inanmalıyam, başa düşürsənmi, dost,
Məcbur inanmalıyam.
Limanların tanker yox,
Sərnişin gözləməsi,
Adamların sahildə balaca ümidləri
Hələ əzizləməsi -
Xoşbəxtlik imiş, dostum,
Məcbur inanmalıyam!
Sənin “yaxşı olacaq” dediyin bu xəstəlik
Ümidlə sağalırmış,
Hələ ki yaxşı ümid tapmamışam limanda,
Süni daş döşəməli o soyuq sahillərdə
Yenə gəmi yerinə tanker gəlir limana,
Yenə kimlərsə əksik Bakıda mənzillərdə.
“yaxşı olacaq”, hə, dostum,
Məcbur inanmalıyam,
Hər şey yaxşı olacaq!
Ulucay Akiflə söhbət.
Ayrılıq qanadlarının qırılması yox,
Uçduğun səmanı tərk etməkdi
Ulucay Akif
***
Ayrılıq - qanadların ola-ola
səmaya yerdən baxmaqdı!
***
Sevgi - bir qadın üçün yox,
o qadının
zümrüd boyunbağısı üçün darıxmaqdı!
***
Ümid - hər gün eyni yola çıxmaqdı!
***
Və şair olmaq - hədəflərinə yox,
havaya güllə çaxmaqdı!
***
Bir nə sadə, nə də mürəkkəbdi
- sadəcə... təkdi!
