Nicat Əlizadə
ƏZİZSƏN
Razıyam, sevgindən qoy uçsun huşum
Ver mənə qəlbini, ona qovuşum
Gəl otur qarşıma bir şey soruşum
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Bir gül göndərərəm, dəli olarsan
Mən üz döndərərəm, dəli olarsan
Bir sual verərəm dəli olarsan,
Cavabın Tapmarsan Dünyanı Gəzsən
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Sən mənə yarmısan, dostsan, tanışsan?
Gah günəş nurusan, gah da yağışsan,
Xəyalda parlayan nurlu baxışsan,
Həyatda Kin Dolu Bircə Cüt Gözsən
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
İndi kim olacaq mənə qəlb verən?
De kimdən bəs mədət ummalıyam mən?
Həyatda çirkabın içindəsən sən
Amma ki, Xəyalda Gül Tək Təmizsən
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Verdiyin bu dərdlər əzaba sığmaz
Axirət günündə hesaba sığmaz
Xəyalda cümləsən, kitaba sığmaz
Həyatda Sadəcə Bir Quru Sözsən
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Nə qədər yalanın, günahların var,
Bu bahar ömrümə yağdırmısan qar,
Həyatda bataqlıq kimisən ey yar
Xəyalda Gözoxşar Sakit Dənizsən
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Qoymursan bu rəsmə məhəl, çəkmirsən!
O ötən günləri məsəl çəkmirsən
Xəyalda yanımdan heç əl çəkmirsən
Həyatda Sən Məndən Nə Qədər Bezsən
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Get kimə istəsən, durma, get, yeri!
Söyləmə sən mənə getdiyin yeri
Xəyalda səhvini anlayan biri
Həyatda Arsızsan, Həmişə Düzsən
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Gör mənə nə etdin? dur kənardan bax
Yarasız ömrümə dağ vurmusan, dağ!
Həyatda sən dərdsən, xəyalda ancaq
Sən Mənə Allahdan Paysan, Cehizsən
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Qəlbimə qonaq gəl, tək dəvətlisən
Sən o qəlb evimdə çox hörmətlisən
Mənim xəyalımda mərhəmətlisən,
Həyatda Necə də Mərhəmətsizsən!
Xəyalınmı Əziz, Sənmi Əzizsən?
Ayrı yerləşərik, bu Bakı gendi
Lakin tək yaşamaq xeyli çətindi
Cavabın tapmadın bilirəm, indi
Bir azda səbr edib, Bir azda Dözsən
Mən Sənə Deyərəm Harda Əzizsən
Tək onu bilirəm mənim qəlbimdə,
Bir ömür silinməz, yaralı izsən.
Nə xəyal, nə həyat fərq yox sevgimdə,
Sən Mənə Hər Şeydən Bilki Əzizsən!
KÖRPƏ QIZCIĞAZ
Qızcığaz gördüm mən əlində çiçək
Çiçəyi darayır o, ləçək-ləçək
Soruşdum ürkək ey gözəl, göyçək
De, hardadır atan, hardadır anan?
Suala bu cürə verdi cavabı
Onunla yaşatdı mənə əzabı
-"Küçələrdir məni övladı sayan
Gül satıram mən biri bir manat
Məni məcbur qoyub buna bu həyat
Yaşıdlar oynayır bağçada, bağda
Mənim valideynlərim yatır torpağda"
Yoxmudur bir doğman, yoxmudur qohum
Yetimçün atılıb küçəyə toxum?
Bir kiçik qardaşım varımdı mənim
Gözümün işığı, həyatım, tənim
Onunçün işləyib pul qazanaram
Qoymaram ac qalsın, mən dolanaram
Heyrətə gətirdi qeyrəti məni
Yaşamağ sevinci, vəhdəti məni
Gördükcə düşündüm, duruxdum bir an
Göz yuma bilmərəm edərək üsyan
Soruşdum - hardadır?! o yazıq, qorxaq
Yetimi küçəyə salan bu alçaq
Zamana nə deyim?! nə deyim axı?!
Cahana nə deyim?! nə deyim axı?!
Atanı, ananı əlindən Allah,
Alıbdır bildiyi varıymış hərgah
Yenə də küçədə qalmalı deyil
Gül, çiçək əlində qalıbdır veyil
Oxumaq vacibdi, yaşamalıdır
Kim deyər bu yükü daşımalıdır?
Ey insanoğlu, ey bəndə tarı
Kənara qoy bir an dövləti, varı
Düşün bu körpənin halın neynəsin?
Nə yemək yesin o nə həyat görsün?
Olmazmı insan tək ömrünü sürsün?
Yaşayaq biz buna qoy göz yumaraq
Vicdanı kənara atağ biz ancağ
Allahın yanında dik duraq necə?
Birgəlik lazımdı zülmə sadəcə
Danışdı o körpə mənsə dayandım
Onun dediklərinə doluxsulandım
Bir dənə gül aldım mən qızcığazdan
Nə edim əlimdən ancaq bu gəlir
Hərənin talehin O Allah bilir
Üzündə təbəssüm, əlində çiçək
Böyük Allah olsun arxan, həm kömək...
ƏLVİDA
Məni görəcəysən, göz önündəyəm,
Tərk etdiyin yerə diqqətlə baxsan.
Hərdən düşünürəm - "mən nə gündəyəm?"
Hələ gözləyirəm, qayıdacağsan.
Mən elə birinə aşiq oldum ki,
Gecə gözlərində hüzünü gördüm.
Mən elə birinə aşiq oldum ki,
Günəş qürub etdi, üzünü gördüm.
Necə qəddar oldun bu son illərdə?
"Əlvida, gedirəm!" -deyəcək qədər!
Mən bizi yaşatdım çox fəsillərdə,
Sən bizi yaşatdın kəpənək qədər.
Dalğa sahilinə küsər mi? denən!
Sən məndən ayrıldın ləpələr kimi.
Bağlar viran olsa yenədə çəmən,
Bülbülə görsənməz təpələr kimi!
Sevgi bir səhnədi obrazları var,
İki obraz deyim, sevən, sevilən.
Sən sevilənsən, belə yazıb yazar,
Mən isə çox sevib tez tərk edilən.
Səni təsvir etmək keçir könlümdən,
Ancaq şeir gəlir dilimdən mənim.
Əlimi boş qoyub getdiyin gündən,
Yalnız əlim sıxır, əlimdən mənim.
Mənə qalan budur, mənim öz dərdim,
Qaranlıq həyatım dərd ortağı tək.
Sən yanımdaykən tez-tez deyərdim,
-"Rəngarəng ömrüm var, göyqurşağı tək".
Adına yazılmış şeir, qəzəllər,
Səhfələr doldurmaq istəyirəm mən.
Dünən əllərimdən bərk tutan əllər,
Bu gün məni boğur, məndən gedərkən.
Daha gec-gec gedir mənimçün zaman,
Rəngarəng olmayır mənə göy üzü.
Necə təsir eyləyirmiş, Ay Allah, aman!
Yeni doğulmuşa "Əlvida" sözü.
Baxdıqca bu qəlbə alışan, yanan,
Sönmüş közlərindən öpürəm sənin.
Bunu oxuyarkən doluğsulanan,
Gecə gözlərindən öpürəm sənin...
Əlvida...
Əfv ETMƏRƏM...
Əfv etmərəm əllərini,
O əllər ki, özgə əldə yuva salıb
Onun qəmi, onun dərdi mənə qalıb.
Əfv etmərəm o yolları.
O yollar ki, ayrı saldı məndən səni
Ayrılıqla hədələdi səndən məni.
Əfv etmərəm ürəyimi,
Ona əfsus, unutmadı səni heç vaxt
Dərk etmədin, niyə axı bunu bədbaxt?
Əfv etmərəm gözlərini,
Məni gördü o gözlərin ən birinci
Bir özgəyə qismət oldu son sevinci.
Əfv etmərəm mən sevgini,
Yarı yardan ayrı salmaq olarmı heç?
Yarın yeri özgəsiylə dolar mı heç?
Əfv etmərəm kirpiyini,
Saydım onu hər görəndə danə-danə,
Məkan saldı özgə gözdə xanə-xanə.
Əfv etmərəm ürəyini,
Sevmədi heç görən neyçün məni zalım
Mənim ancaq onun üçün çöndü halım.
Çöndü beyin, çöndü ürək
Bir özgəyə döndü ürək
Gəlişinlə yandı belə,
Gedişinlə söndü ürək.
Əfv etmərəm gedişini,
Məni dəli edişini.
Necə deyim ürəyimə- "buna sən döz",
"Ayrılırıq" məhv eylədi məni son söz.
Əfv etmərəm heç vaxt səni, heç vaxt məni
Eşq bəyənməz tərk eyləyib tez gedəni.
Xoşbəxt olsan əgər ki, sən özgələrlə,
Eybi yoxdu tək qalaram bəlkə'lərlə.
Əfv etmərəm bilirsən mi, neyçün səni?
Bu ürəkdi, bu daş deyil
Qorxu deyil, təlaş deyil
Oyuncağmı sandın onu?
Zülm olsa da bunun sonu,
Mən özümü öldürmərəm, məhv etmərəm
Məni atdın, səni heç vaxt əvf etmərəm...
