Kuli+ gənc şair Saqif Zeynalın “Traktor kişi” şeirini təqdim edir
Qocaldı atamın oğlan belarusu.
Vətən həsrəti onun da belini bükdü.
Satdı ucuz qiymətə,
Traktora xəyanet elədi atam...
Tırıltısını kəndin o başından tanıyardım.
Sanki, mənə görə tırıldayırdı.
O gündən traktoru da itirdim,
O həzin tırıltını da.
Traktordan sonra
Qapımızda ölüm fəsli başladı...
Pis vaxt idi
qaçqınlıq,
yoxsulluq,
zəlalət!
Hələ azmış kimi
Bir də "qapımız"da hökm sürən ətalət...
Traktor atamın Laçından qalan
yeganə yadigarıydı.
Yadımdadı: trakotorun “ayaqqabısı”nda
Laçından gələn torpağı
Yığıb saxlayırdı,
Hər gecə qoxlayırdı...
Çox sədaqətliydi.
Hələ bir dəfə də olsun
Atamı yolda qoymamşdı...
Qoxusu hopmuşdu üstünə,
O qoxu hələdə gəlir atamdan.
Mənimçün dünyanın ən gözəl qoxusu
Atamdan gələn mazut qoxusudu...
Bir dəfə
atamın tüklü sinəsinə,
mazutlu əllərinə sığınanda
onun da traktor olduğunu düşünmüşdüm...
Ürəyi də motor kimi işləyirdi elə bil...
