Lap çoxdan yorulmuşam və bəlkə də bütün yaşadıqlarım, başıma gələnlər və gələcəklər bu səbəbdəndir. Əvvəlcə sevməkdən, sonra yazmaqdan, ən sonda yaşamaqdan vaz keçdim. Amma heç birini bacarmadım...
Xülasə, sevdim, yazdım və yaşamağa davam edirəm...Və hər şey əbədi bir lənət kimi, son günə qədər davam edəcək...
Cəlil Cavanşir
Miladdan sonrakı sevgi şeiri
N. üçün
saçlarının nərgiz qoxusu
yastığıma elə hopub ki...
indi darıxmaqdan dərs keçir mənə...
tünd qəhvə, həzin caz, soyuq divarlar, siqaret tüstüsü
tavana dikirəm baxışlarımı
hələ də əllərimdədir əllərinin istisi.
sən bütün əzabların mükafatısan
sanki fərqli bir nəfəs var ciyərlərimdə
bərk-bərk tuturam nəfəsimi
çatlamış dodaqlarımı isladıram,
dodaqlarının nəmində
və bir də
və bir də, sevgilim
hava daha çox şeirdi sanki
saçların
üzümə dağılsın saçların
tərpənmə
sadəcə dayan və mən gözlərinə baxacam.
sən gəl və sadəcə sən gəl
mən keçmişimdən qaçacam.
indi pəncərəmə quşlar qonur,
indi mən quşlara çörək ovuram...
indi erkən oyanıram,
çay dəmləyirəm,
indi mən gəlməyənlərin deyil,
sənin yolunu gözləyirəm.
Sevmək daha asanmış ölməkdən...
İndi saçlarımı darayıram, parfüm sıxıram
sonra
gözlərim yaşarır gülməkdən
sevmək daha gözəlmiş ölməkdən
Hər şey sevdaya daxildir
Hamıdan, hər şeydən narahat idim
Yenə dirigözlü açdım səhəri
Sən də bir az yoxdun... nə yalan deyim
Durub qucaqladım xatirələri.
Darıxdım, özümə bir çay dəmlədim
Çayım fincanımda soyudu, atdım.
Əlimi gecənin gözünə soxub
Minlərlə darıxan ulduz çıxartdım.
Ağladım, eyvanda siqaret çəkdim
Qayıtdım yatağım soyuyub yenə
Sıxdım dişlərimi, gözümü yumdum
Sonra sakitləşdim, haqq verdim sənə.
Sən hardan biləsən, bu gecələrdə
Soyuq divarlarla danışmaq nədir.
Sən hardan bilsən hamıdan qaçıb
Əzablı təkliyə qovuşmaq nədir.
(Bəlkə də hamısı boş bəhanədir)
Hamıdan, hər şeydən narahat idim
Yenə dirigözlü açdım səhəri
Sən də bir az yoxdun... nə yalan deyim
Durub qucaqladım xatirələri.
Nə vaxt bahar gələcək?
bu yaz çiçək bitirməz,
günəş də çox sönükdü.
insanlar da dəyişib
hamı özünə yükdü.
torpağın üzü soyuq,
göy üzü qapqaradı.
ağaclar çiçəkləmir
tanrım, bu nə havadı?
bir qırıq ümid yoxdu
adamların üzündə.
yelkənsiz qayıqlarıq
günahlar dənizində.
yenə saxta dualar,
yenə yalançı alqış.
insanlar soyuduqca
qış geri qayıdırmış...
qəfil bir çiçək açıb,
daş üstündən boylana.
bir az ümid cücərsin,
qapılaq həyəcana...
amma yox e, vallah yox
bu su axar, durulmaz
bu yaz çiçək bitirməz
“bir çiçəklə yaz olmaz.”
tanrım, bu nə qəzəbdir
yerdən göy üzünədək?
nə vaxt yumşalacaqsan,
nə vaxt bahar gələcək?
Unudulur nə vaxtsa
Gəl yadına salım ki,
"Ayrılıq var, ölüm var"...
Sənə xatırladım ki,
yaddan çıxır ölənlər,
Xatırlamır qalanlar...
Bir də heç vaxt unutma;
unudulur nə vaxtsa
böyük bir ehtirasla
sarıldığın adamlar.
Arif olan tez anlar.
Sonrası...
sonrası bizdən keçib,
olacaqdı olanlar
boş şeydi iztirablar,
çox da dərinə getmə
boş şeydi yaşananlar...
Çətini getmək deyil
çətini gəlməməkdi.
Sən də elə gəlmirsən
Sevinəcək duyanlar
Mənə təsəlli vermə,
Unudacam zamanla...
Sevdanın astar üzü
Bir mən, bir də arzularım
Pərən-pərən, dağınıq.
Yenə çirkli pəncərədən
Ulduzlara baxırıq
Bu uzanan gecələrdə
Fikirlərim qarışıq.
Bir mən, bir də ümidlərim
Bu hüznlü gecələrin
Ağrısıyla tanışıq
Sabahacan ağrı çəkib,
Divarlarla danışıb,
Sənsizlik də ac qurd kimi
Bədənimə daraşır...
Bir mən, bir də ümidlərim,
Bir də sənsiz gecələr
Bir mənmi xoşbəxt deyiləm?
Bir mənimi dərd əyir?
Alnımdakı qırışlara
Baxmıram ki, çoxalır
Elə hey gözlərim dolur,
Mənim qəlbim yuxadır
Ağladıqca gözlərimin
İşığı da azalır
Bir mən, bir də ümidlərim,
Dişimizi sıxırıq,
Səndən əlimiz üzülür,
Yollarına baxırıq...
***
"Humayun" təsnifi üstündə ağı
və ya N-lə dərdləşmə...
son beş ayda çox şey yaşadıq
mən ümiddən və gələcəkdən vaz keçdim,
çünki öldü ümidlər
eşidirsən,
ümidlər öldü!
ürəyim qətliam yeridir,
orda,
ümidləri öldürdülər...
ümidlər öldü, sevgilim, ü-mid-lər öldü
anam çox ağladı sırf bu səbəbdən
son beş ayda çox şey yaşadıq
xəyal qurduq, sevişdik, şeir yazdıq, ayrıldıq
sonra ümidlər öldü, ağladıq, yas tutduq, barışdıq
gələcəkdən vaz keçdik, ümid etməyi unutduq
göz yaşımızı qurutduq və susduq.
yox, susduq və unutduq...
mən bir təsəlli aradım,
saqqal uzatdım, içdim, darıxdım, ağladım, yoruldum.
mən bir bulanıq suydum səndən öncə,
sən gəldin və duruldum...
sanki qəfil bir basqında düz alnımdan vuruldum
anam buna da ağladı...
son beş ayda çox şey yaşadıq
yatdım, günəşlə oyandım
qərarlar verdim, arxasında dayandım.
sevgidən çox şey gözlədim,
xoşbəxtlik istədim, səadət umdum
oysa boş şeydir ümidlər,
öldülər.
sonra hər şeydən yoruldum.
bir ağac yarpağı olsam,
solardım bu boyda sənsizlikdən
amma mən solmadım, ümidlər öldü sevgilim
öldü ümidlər
Olur belə şeylər
Nəysə, olur belə şeylər
Olur ki, darıxırsan
Hər kəs sənə doğru qaçır,
Sən ona sığınırsan
Gecələr tez-tez diksinib
Adını çağırırsan
Nəysə, olur belə şeylər,
Olur ki, çox sevirsən.
Sən hamıdan vaz keçirsən,
Hamıya yadlaşırsan.
O da səndən uzaqdadır,
Bu oyuna çaşırsan
Nəysə, olur belə şeylər
Olur ki, ağlayırsan.
Göz yaşların ilıq-ilıq
Töküldükcə üzünə
Evin bütün künclərindən
O görünür gözünə
Nəysə, olur belə şeylər
Olur ki, yorulursan
Bütün həyat eşqin ölür,
Bezirsən, təklənirsən
Bircə quru zəngi gəlir
Coşub ürəklənirsən
Nəysə, olur belə şeylər
Olur ki, hər şey bitir.
Yaşadığın sevda zülüm,
Sevgin göz yaşı, kədər
Bir də baxırsan illərin,
Hədər gedibmiş, hədər...
Nəysə, olur belə şeylər,
Olur ki,
sən olmursan...
Minosun zindanından məktub
hər dəfə sən yanımda olanda,
və gözlərimin içinə baxanda
gözlərimi yummuramsa,
səndən və baxışlarından uzaq durmuramsa
günəşə bu qədər yaxından baxan
ən cəsarətli insanam.
pəncərəmin önünə quşlar lələklərini buraxır,
ruhum bu boyda qəfəsdə darıxır
hər dəfə sən yanımda olanda,
mənə toxunanda,
səndən qaçmıramsa
bilirsən necə qəhrəmanam?
günəşə bu qədər yaxınkən sağ qalan
yeganə insanam!
sən mənim son şeirim, ilk bəstəm
sənə doğru uçmaqdan məstəm
və bu şeirə bir az klassika qarışır
"sevginlə sərməstəm..."
Günəşim, qanadlarımı əritmə!
Ayrılıq... Ölüm... Qorxu...
bir gün çıxıb gedəcəyəm, sakit, səssiz-səmirsiz
nə günəş batacaq gedişimlə, nə ulduz axacaq
nə tufan qopacaq.
bəlkə qızım ağlayacaq üç gün,
sonra kiriyib susacaq
oğlum bir qız sevəcək hansısa uzaq şəhərdə,
və bir də
getdiyim yollara baxacaq anam
ana, mən getməyə qorxuram
arxanca baxan yoxdursa, ən yaxşısı getməkdi
bir gün çıxıb gedəcəyəm, elə-belə, səbəbsiz
bir yarpaq düşəcək səssiz
bir şeir yarımçıq qalacaq dəftərimdə
bir söz donacaq dilimin ucunda,
məsələn, “əlvida”
kimsə darıxacaq başqa bir şəhərdə,
kimsə əl yelləyəcək uzaqda
nə zülümlə qopardım bu yaşımı əcəldən,
mən ki yol adamıyam,
mən yolçuyam əzəldən...
arxanca baxan yoxdursa, yaxşısı dönməməkdi
bir gün çıxıb gedəcəyəm, ən sonuncu qatarla
bir xəyal sürətilə, yoxa çıxıb itəcəm
yəni səssiz gedəcəm,
mən səbəbsiz gedəcəm
boşaldıb ağrıları ürəyimin içindən
itəcəyəm hamının
və hər kəsin gözündən
nə xatirəm qalacaq kiminsə ürəyində,
nə ağlayan olacaq
heç kəs darıxmayacaq.
bir gün məktub yazacam qürbətdən:
“ana, mən qorxuram ölməkdən...”
arxanca baxan yoxdursa, getmək elə ölməkdi
