Kulis.az Oqtay Qorçunun “Gözəl” adlı qısa hekayəsini təqdim edir.

Yeriyəndə sağ ayağını çəksə də, elə yüngül yeriyirdi ki... Başdan-ayağa gözəl olan bu qumral saçlı gənc qızın uzun ayaqları heç vaxt bir-birini ötüb geridə qoymurdu, hər addımı o biri addımının ahənginə uyğun yol ölçürdü.

Təranənin qəşəng yerişi vardı. Aramla, hərdən də yerişinə naz qata-qata hər gün eyni yolla evdən işə gedib-gələrdi. Tələsməklə arası yox idi, az danışar, çox xəyala dalardı, amma dağınıq deyildi və vaxt dəqiqəsinə qədər ona dözüb sədaqətlə hər axşam qoruqçusuna çevrildiyi bu qızın evə dönüşünə şahidlik eləyərdi. Düz saat altı tamamda bloka çatar, iki dəqiqə sonra qapını döyərdi.

Çox gözəl idi. Elə gözəl idi ki, əgər bir gün hansısa həkimin vədinə aldanıb axsayan ayağının əməliyyat olunmasına razılaşsaydı, hətta deyilənlər həqiqətə çevrilib onu sevənləriylə birlikdə sevindirsəydi, bəlkə də dəyişib bambaşqa adam olardı Təranə.

O, özgələrin şikəstlik adlandırdığı, vücuda nöqsan sandığı bu anadangəlmə nisgildən – axsamaqdan qurtulsaydı, sözsüz ki, yerişinin gözəlliyi itərdi, uzun ayaqlarının düzgüsü pozulardı. Dəyişib olardı ayrı Təranə. Bəlkə, gözdən də düşərdi ağıllı, gözəl, şirindil qız.

Çoxunun arzuladığı bir qız idi deyə köhnə məhəllədə onu tanıyan bir kimsə bu qız barəsində danışanda dilinə şikəst, çolaq kəlməsini gətirməzdi. Adamlar Tanrıdan və Təranədən utanıb ar eləyərdilər. Bazar günündən savayı hər gün görürdülər onu. Həqiqətən də Allah bu qızı mükəmməl yaratmışdı. Elə gözəl yeriyirdi ki...

• Üçüncü həyat - Əsəd Qaraqaplanın yeni hekayəsi
• "Xozeyn" ləqəbli tiktoker həbs edildi
• Pişiklər qanuni oğruların rəmzi kimi