Kulis.az Nihat Pirin "Mən nə görmüşəm ki?" yazısını təqdim edir.
Rafiq Tağının ruhuna..
Mən Rafiq Tağını ölümündən sonra tanıyanlardanam. Söhbət gedir 2015-lərdən, 2016-lardan.
Hərdən buna görə özümü qınayıram və məncə, haqlıyam da. Rafiq Tağını gec tanımaq yazıçı üçün ola biləcək ən böyük qəbahətdir. Günahdır. Suçdur. Və bəzən də işgəncədir.
Hə, məhz işgəncə.
Bir dəfə dostumuz Rövşən Danyeri söhbət əsnasında Rafiq Tağını görüb-görməməyimlə bağlı sual vermişdi. Tutuldum, bir xeyli düşündüm-daşındım, hətta bir az cavab verməyə tərəddüd də elədim. Əvvəl “hə” demək istədim. Amma sonra... Amma sonra “Rafiq Tağı cəsarəti” düşdü yadıma, çəkindim. Mənim adıma yazıb-yaradanın ən ağır etirafını eləməyə məcbur qaldım və “Yox, görməmişəm” dedim.
Rövşənin cavabı isə daha dəhşətli idi: sən nə görmüsən ki?..
Doğrudan, mən nə görmüşəm ki?
“Rafiq Tağının mətnini” deyə bir cavabım var, əslində. Və bu mətn özüm üçün Rafiq Tağı portretini yaratmağa müəyyən mənada kömək edir. Olsun Fərqanə, olsun Qara Məcnun, olsun Parlaq quş...
Amma axı Rafiq Tağı təkcə mətndən ibarət deyildi. Rafiq Tağı həm də cəsarət idi, vicdan idi, görk idi. Hamının ağızdolusu danışdığı, hamının onu daha yaxşı təsvir eləməkdən ötrü dəridən-qabıqdan çıxdığı idi.
Doğrudan, mən nə görmüşəm ki?
“Rafiq Tağı ilə həmsöhbət olanları, dostlarını” kimi də bir cavabım var, əslində. Amma hər söhbətin sonunda, hər xatirənin yekununda üzümdəki və içimdəki Rafiq Tağı böyüklüyündəki təəssüf də var axı.
Doğrudan, mən nə görmüşəm ki?
O gün Rafiq Tağının bıçaqlandığı gün idi. Şərif Ağayardan od-alovlu və eyni dərəcədə səssiz-səmirsiz bir yazı oxudum. Yazırdı ki, səndən sonra hamımızın kürəyində bir bıçaq giziltisi, hamımızın arxasında təngnəfəs qaçan, ona çata bilməyən bir qatil hənirtisi, bir qatil vahiməsi var.
And olsun, Rafiq Tağı ağrısına ki, dediyi ağrını da, dediyi hənirtini də hiss elədim. Mən də kürəyimdən vurulmuş kimi oldum, mən də təqib olundum, mən də qovuldum və nəhayət, mən də Rafiq Tağını hiss elədim. Hamı kimi...
Amma bilirəm ki, yenə də gecikdim. Yenə də... Rafiq Tağını gec tanıdım. Yenə də...
Bir dəfə Rasim Qaraca demişdi ki, Rafiq Tağı ilə təmasda olan adamların həyatı iki mərhələdən ibarət olur; ondan əvvəlki və ondan sonrakı.
Və indi düşünürəm ki, mənim həyatım eləcə, qupquruca bir mərhələdən ibarətdir: Rafiq Tağıdan sonrakı.
Doğrudan, mən nə görmüşəm ki?..
