Kulis.az Mehman Qaraxanoğlunun yeni şeirlərini təqdim edir.
Şairlərin intiharı
Evimin yolunu azıb gəldim ədəbiyyata.
Gördüm mənim kimi nə qədər yolunu azmış var burda.
Tıxaca düşmüşdülər sanki!
Misra boyu qafiyə əkənlər
Fit verirdilər misra sonunda.
Sükan arxasında
Tüklü qarınlarını qaşıyırdı pullu “şair”lər.
Onlar üçün şeir əkirdilər –
Şeirəkmə aksiyasına qoşulmuşdu hamı.
Əmcəkli nənələr öz şeirlərini əmizdirirdi -
“Romalı qızın ata sevgisi”...
Mən portretin küncündə dayanıb
Rubensin imza gününü gözləyirdim.
Lənətə gələsən səni, şair pozası!
Sən pozaların ən ləçərisən!
Baxışlarını göyə səpirsən,
Guya gözəlçələr gələcək?!
Əbləh!
Əvvəl Şaqalın “Gəlin”i üçün skripka çalmağı öyrən!
Sonra gəl danışaq...
Ən azı həyətimdə bir yaşıl ağacım var
Rembrantın özü gətirəcək
Məni o ağacın dibinə...
Mən necə şair oldum?
Məni söz öldürdü...
Deyirlər,
kənd də,
şəhər də
ölülərlə dolu...
Kənd maşınlarını şəhərə buraxmadığından
qalmışam Kəramətin “Çöl”ündə...
Əvvəl orta məktəbi,
Sonra...
Sonra çox yeri bitirdim...
Dörd diplomum var!
“Attestat”da dörd “t”nın olduğunu bilmirdim,
“Tapança”da isə bir “t”...
Dostlar qışqırır:
Şeirimiz gedir hara?!
Getdiyi yeri bilsəydim,
Şeirdən əvvəl gedib durardım o yerdə.
Məni Allah göndərib ki,
Nə Parisdə,
Nə İsveçdə,
Nə də Romada,
Məhz Azərbaycanda şair olum!
Çünki şairlik üçün burada əlavə xərc gərək deyil...
Mən söz adamıyam -
Remboyam,
Valyexoyam,
Ramizəm,
Salamam,
Aqşinəm,
Baharam,
Yeniseyəm...
Lap qısa anlatsam,
Yenisi-yəm!
Hərəsindən bir hava,
Hərəsindən bir nəfəs,
Hərəsindən bir söz...
“Üslub” nə olan şeydi?!
Mənə nağıl danışma:
Guya Semuel Bekket 39 yaşında tapıb onu...
O dediyin “üslub” burada – ayağımın altındadı,
Kimin şəxsi təsərrüfatından qaçıb, mənə nə...
Bu dəqiqə tənqidçi qardaşım onun başını üzüb
Qanını sürtər alnıma...
Bu da üslublu alnım...
Görürsənmi?!
