Kulis.az Zahid Sarıtorpağın “Soyuq bir günün isti xatirəsi” yazını təqdim edir.

Bu il Nüsrət Kəsəmənlinin – Azərbaycanın gözəl şairlərindən birinin 70 illiyidir.

Yadıma xatirələr düşür…

Şamaxıda 1987-cı ilin çiskinli payız günlərindən biriydi. Hava çox soyuq idi. İşlədiyim rayon qəzeti redaksiyasından çıxıb, tələsə-tələsə harasa gedirdim. Qəfildən böyrümdə yaşıl rəngli bir "Jiquli" dayandı. Gözlərimə inanmadım: Nüsrət Kəsəmənli idi. Görüşdük. "Otur" – dedi. Oturdum o məşhur maşına. Ona görə məşhur deyirəm ki, həyatda hər şeyə görə paxıllığını çəkən bir şairə Nüsrət Kəsəmənli yazdığı şeirdə deyirdi:

Maşınımın rəngi yaşıldı deyə,

Yaşıl çəmənə də baxa bilmirsən...

Hə, xəzəl basmış küçələrdən keçib şəhərin ucqarında tanış bir kafeyə girdik. Orada xeyli oturduq, Moskva görüşlərimizi xatırladıq.

Nüsrət Kəsəmənli Moskvaya tez-tez gələrdi. Tələbə vaxtlarım idi. Orada, Tahir Aslanlının evində üçlükdə çox olmuşduq. Bir dəfə maqnitofona bir şeiri necə yazdığımızı yada saldıq. Tahir Aslanlının küləkli bir gündə dəmir yol vağzalında yalqız bir insanın yaşantılarını əks etdirən şeirini Nüsrət bariton səsiylə oxudu, mətnə uyğun olaraq, mən çovğunlu küləyin vıyıltısını səsləndirdim, Tahir qatar təkərlərinin taqqıltısını. Çox qəribə və çox da təbii bir kompozisiya alındı. Heç bilmirəm o lent yazısı rəhmətlik Tahir Aslanlının arxivində qalır, yoxsa yox…

O gün Nüsrətlə xeyli söhbət elədik. Mən ədəbi mühitin maraqla qarşıladığı yeni imza yiyəsi, o isə artıq məşhur bir şair idi. Geri qayıdanda şər qarışmışdı. Xatırlaya bilmirəm, nədən ötrüsə Şamaxıdakı mərkəzi kitabxanaya baş çəkəsi olduq. Kitabxananın qarşısında bizim bu foto-şəklimizi çəkdilər.

Bu yaxınlarda əlimə keçən bu şəkil içimdə gözəl şairimizlə bağlı xoş xatirələr oyatdı. Təbii ki, uzaq və unudulmaz bir günün xatirəsi kimi hisslərimi bölüşmək istədim oxucularla.

• "Hozu 007" gəlir
• Rasim Balayevin səlahiyyətləri təsdiq edildi
• Qaragilə… - Gülyaz Əliyeva