Kulis.az Xuraman Hüseynzadənin yeni şeirlərini təqdim edir.
Evi sevək...
Bu da bir həyatdır, yaşayırıq,
Niyə belə oldu?
Bilmirik,
heç nə bilmirik...
Arzuolunmaz qonaq kimi gəlir günlər,
gedəcəklər bir gün,
gedəcəklər...
Dünya bu dərdin əlində
həmişə aciz qalmayacaq ki?
Qoruyaq özümüzü,
qoruyaq ki
başqaları da qorunsun.
Evdən heç yana getməyək,
evi sevək,
evi...
Dünya evimiz
Dünya bizim evimizdir
sanki dünyanın qapılarını bağlayıblar,
"Burda qalın" deyirlər,
evdən çıxmağımızı istəmirlər....
Çöldə bizi xəstəlik gözləyir
ölüm gözləyir
Səbrli olaq
Sevək dünya evimizi
Bu da keçər bir gün
darıxmayaq...
Soyuq aprel
Soyuq bir aprel yaşayırıq
sanki bahar yox,
qış yenidən gəlib
göydən yağış, qar yerinə
dərd yağdırmaqçün...
Otlar cücərməyb,
ağaclar çiçək açmağa qorxur bu bahar...
Soyuq bir aprel dayanıb qarşımızda
həmişə yolunu gözlədiyimiz baharın
indi getməsini istəyirik.
Yay da gələcək
həmişəki kimi...
Soyuqdan qoruyacaq bizi
gedəcək bu soyuq,
özü ilə dərd gətirən
bahar...
Göydən düşən almalar
Çətinlik çəkdi,
işsizliyə, aclığa
rast gəldi insanlar
dünya ölümlə üz-üzə,
göz-gözə qaldı.
Virusa yoluxanlar,
ölənlər
hər gün artdı...
Qiyamət günü də dedilər buna
insanların ağlına gəlməyənlər başına gəldi...
Bu da bir nağıl idi, yaşadıq.
Bu nağılın sonunda
göydən düşmək üçün yetişəcək
üç alma...
Yetişəcək
və
tezliklə bitəcək nağıl da.
Daha bu nağılı danışmayacağıq,
heç vaxt
danışmayacağıq...
Laylalar, nağıllar...
Nənələr layla deyəcək,
Babalar nağıl danışacaq
Al-əlvan paltarlar toxuyacaq nənələr
Yer qazacaq, əkin əkəcək babalar...
Ağsaqqalsız, ağbirçəksiz olmasın evlər
“Koronavirus” adlı bəla
Uzaq olsun onlardan
Uzaq olsun hamımızdan
Getsin,
Gəlməsin bir də.
Qoşulsun bizi qorxutduğu günlərə,
getsin,
Gedən günlər kimi qayıtmasın.
Nənələr layla desin, babalar nağıl danışsın...
Tənha Bakı
Bu da bir həyat idi, yaşadıq
Getmədik evdən heç yana...
Evlər doldu adamla
Küçələr qaldı kimsəsiz
Bakı da tənha olarmış...
Nələr keçdi Bakının ürəyindən,
Nələr düşündü Bakı, görəsən?
Pandemiya üzündən
Bakı da baş-başa qaldı öz dərdləri ilə...
Hacı Zeynalabdin Tağıyevin ruhu gördümü
Bakının Xəzərlə baş-başa qalmağını?
Mikayıl Müşfiqin, Qara Qarayevin ruhları gördümü
Bakının tənhalığını?
Səttar Bəhlulzadənin ruhu
sızladımı Bakını belə görüncə?
Həyatda olsaydı tənha Bakının rəsmini çəkərdi yəqin...
Ürəyi Bakı ilə döyünənlər,
“O olmasın, bu olsun”un, “Bizim Cəbiş müəllim”in və başqa
filmlərin, tamaşaların
çəkildiyi Bakı küçələri kimsəsiz qaldı...
Bu dərd də gedər,
Adamlar yenə dolaşar Bakı küçələrini,
Yenə dənizi seyr edər,
qağayılara çörək atar adamlar,
Bakı unudar tənhalığını...
