Kulis.Az Sara Selcanın şeirlərini təqdim edir.
Mənim Tanrılarım
- Mən sənin Tanrın, sən mənimTarlamsan! - deyib
ərim istədiyi vaxt şumladı
başdan-ayağa,
Sevib oxşayaraq deyil,
kobud və təhqirlə
Bətnimə toxumlar səpdi
söyüşlə.
Öz tanrılığı azmış kimi alçaldaraq
Diz çökdürdü
qarşılarında
Qayın Tanrıların,
Baldız Tanrıların,
Onların uşaqları tanrıçaların.
Qayın Tanrılarım kötəkləməklə,
zəncirləməklə hədələdi həmişə
Doyunca yal da vermədən,
Ölüsündən də qorxuram onların.
Baldız Tanrım tikanlarını
Dilinin altından atdı mənə -
Zəncirlənmiş yiyəsiz köpəyə.
Getməyə yerim də yox:
Ata Tanrım
Məni çoxdan rədd edib -
Ağ gəlinlik donunu geyən günümdən.
- Ağ Kəfənlə çıxa bilərsən ancaq –
deyir - səni yola saldığım yerdən.
Mən izah edə bilmirəm ki
bu cəhənnəm qarasında
kəfənim də ağ olmayacaq...
Ana Tanrım
Camaat nə deyər sindromunu tanrılaşdırıb,
Məni ucuzlaşdırıb.
Öz ayağımla gəldiyim bu yuvada
ilk hərəkət - ayağım altına qoyulan
boşqabı sındırmaq oldu
iki həmləyə.
Bu boşqabı sındırmaqla arzularımı
sındırırmışam, sən demə.
Çilik-çilik olan arzularımın
İndi
hər parçası batır ürəyimə.
Əzablarımı gizli anlatdıqlarım
- Barış, bu, səni qismətin dedilər.
Ey Tanrım,
sən də Yerdəki Tanrılar kimi itaət etdirməyi,
diz çökdürməyi sevirsən, bilirəm.
Sənin də itaətkar bəndənəm.
Hanı ədalətin?
Söyüşlə səpilmiş toxumlardan yetişən
göz yaşıyla bəslədiyim
İki balam
ikisi də xəstə.
Hanı sənin ədalətin, ey Tanrı?
İçimdəki saflıq odasına
qıymadın bir parça günəşi.
Boğuluram
Cismimin zəncirləndiyi
Yaşaya bilmədiyim
qaranlıq və zülmətdə.
Aran düzündə ərəblər göyərçinləri alıb öz şahinlərinə yedirdirlər
Ah, Göyərçin, Göyərçin.
Ərəb işğalı altındadır
mənim çöllərim,
Bitir
Meşəsiz, bulaqsız,
Yovşan qoxulu,
düzənlik azadlığı...
Sənə kasıb uşaqlarının
barmaqları ucunda toxunur ölüm,
Uzun əbalı ərəbin həzziylə.
Bu gün bir kasıba siqaret,
Birinə çörəkpulu olacaq
Zavallı canın.
Evlərimizin damı
sənə yuva olmadı,
tor oldu,
Düzənlik də sənə dar oldu.
Mənim çöllərim qətl yerin,
Ah, göyərçin, göyərçin.
Gündə beş rükət namazlı ərəb
öz şahinini
Səninlə məzələndirir,
Necə ləzzətlidir
Al qanında çırpınmağının
Eyforiyası.
Daha kasıb olmayacaq aramızda,
Yaxşı pul gətirir göyərçin bazarı.
Neçə yuva boşalır hər gün,
Hər səhər
Neçə nəğmə azalır:
Ətin şahinlərin, qanadın çöllərin
Ah, göyərçin, göyərçin...
***
Pərdə o pərdədir, sim sarı deyil,
Uzatdığın əllər sim sarı deyil,
Gözlər o gözlərin simsarı deyil,
Can tək öz canına bağlaya məni.
Bitib yazılar, oxunub dualar,
Doymaz eşqidən candan doyanlar,
Quş olsam canıma elə qıyarlar,
Göylər öz yadında saxlayar məni.
Köksüm altda eşq - röyası təmiz,
Duyduğum duyğular dünyası təmiz,
Sara o Saradır sevdası təmiz,
Arpaçay suyunda ağlayar məni.
***
Duyduğum bu kədərin
Qəribə qoxusu var,
Kim deyirsə yalandır
Quşun da yuxusu var.
Qağayının yuxusu
Dənizdəki ləpədir.
Göyərçinin yuxusu
Körpədən də körpədir.
Qaranquşun yuxusu
Saman çöpündə itir.
Sığırçının yuxusu
Gömgöy yemlikdə bitir.
Uyğusu sığal çəkir
Çöllərə küləklərin,
Yuxusundan tanıdım
Ən gözəl mələkləri.
***
Gedişini xatırladım
Uçuşunda quşların,
Süfrəmdə ayrılıq dadır
Xiffətin göz yaşları.
Ovucdakı sirr kimisən,
Yumulur, açmaq olmur.
Payızdan qaçan durnaya
Qoşulub qaçmaq olmur.
Saatları itirmişəm,
Vaxt da heçliyə döndü.
Üç zamanın üçü də sən:
Əvvəl, Sonra və İndi.
