Şeirlər vardır, yazıldığı gündən dillərə, könüllərə düşən... İllər ötüb keçsə də yaddaşın bir küncündə, dilin ucunda qalan...İnsan yaşa dolsa da heç zaman qocalmayan, hər zaman öz estetik təravətini saxlayan, vəsf etdiyi duyğular qədər təmiz, saf və əbədi olan şeirlər... Kulis.az-ın “Günün şeiri” layihəsində bu şeirlər yada salınır. Bu ölməz şeirlərə yeni könüllər, yeni könül evləri, yeni sevgilər tapmaq üçün... Şeirləri çoxaltmaq üçün...
Attila İlhan: “Ayrılıqlar sevdaya daxil”
Qan Turalının uyğunlaşdırmasında
açılmış sarmaşıq güllərinin
qoxularıyla bihuş
ən görkəmli saatında ulduz aydınlığının
gizli bir ilan kimi yuvalanmış
içimdə kədər
uzaq bir telefonda ağlayan
yağmurlu gənc qadın
rüzgar
uzaq qaranlıqlara qovmuş ulduzları
bənövşəyi qığılcımlar keçir
dağınıq yalnızlığımdan
onu çox arayıram onu çox arayıram
hər yerində bədənimin
ağır yanıq ağrıları
bir yerlərə ildırım düşürəm
ayrıldığımızı hiss etdiyim an
dəmirlər əriyir hirsimdən.
ay işığına batmış
qara bibər ağacları
gümüş tozu
gecənin irmağında üzür zanbaqlar
yasəmənlər unudulmuş
narahat təbəssümlər
çünki ayrılmağın da vəhşi bir dadı var
elə bir dad ki dözüləsi deyil
çünki ayrılıq da sevdaya daxil
çünki ayrılanlar hələ də sevgili
heç bir anı tək yaşaya bilməzlər
hər an onunla birlikdə
hər şey onunla əlaqəli.
təlaşlı zülmətdə yumşaq yarasalar
getdikcə artan
yanmış ot qoxusu
ulduzlar inanılmaz böyüklükdə
işıqları tutub bütün sahili
çünki ayrılmağın da vəhşi bir dadı var
elə bir dad ki dözüləsi deyil
çünki ayrılıq da sevdaya daxil
çünki ayrılanlar hələ də sevgili
yalqızlıq
sürətlə alçalan buludlar
qaranlıq bir ağırlıq
hava ağır torpaq ağır yarpaq ağır
su tozları yağır üstümüzə
azadlığımız yoxsa tənhalığımızdırmı
sönük bənövşəyə çalan sisli lacivərd
duman dövrələdi meşəni
qaranlıq çökdü dənizə
yalqızlıq
çaxmaq daşı kimi sərt
almaz kimi kəskin
ha tərəfə dönsən bir yerin kəsilər
çox qan itirərsən
qapını döyən olmadımı hələ
qolundan tutan
biləkləri bəmbəyaz qu quşu boynu
barmaqları uzun və incə
qaynar baxışları cinayət şəriki
utancaq baxışları gizlincə
yalqızların ən böyük dərdi
nəyə yarar azadlıq tənhalıqda
içindən çıxa bilmədikləri bu
ölü bir planetin
soyuq tənhalığına bənzəməsin deyə
azadlıq mütləq bölüşüləcək
cinayət ortağı bir sevgiliylə
sanmışdıq ki ikimiz
yer üzündə ancaq
bir-birimiz üçün varıq
təkadamlıq bir tənhalığa belə
rahatca sığarıq
heç yanılmamışıq
hər an yerə düşüb
büllur bir fincan kimi
duz parçaları olsaq da
hələ içimizdə o vulkan ağzı
o qıpqızılı gülümsəyən
- sanki atəşdən bir təbəssüm -
zəhər-zəqqum eşqimiz
