Bu gün şair Fəridə Məmmədovanın doğum günüdür.
Kulis.az müəllifi təbrik edir və şeirlərini təqdim edir.
1.
İşıqları söndürüb, qapıları bağlamağa qarışmışdı başımız
ən dəhşətli yanğınlar ani qığılcımlardan törədi
divarların çat düşən yerindən sızdı soyuqlar...
Sən də nə gözlədiyim, nə gözləmədiyim
- unutduğum yerdən vurdun zərbəni.
And olsun nənəmin əllərinin
torpaqdan seçilməyən qırışlarına,
körpəsini itirən ana döşlərinin yuxusuzluğuna
bu payız gecəsi boynumda üşüyən öpüş yerlərinə and olsun!
Mən geri çəkilirəm ...saat kimi...
hara getdiyimi kimsə bilməyəcək
xəbərin olsun...
Dolacam iki damla yaş kimi atamın gözlərinə – enməyəcəm
anamın dodaqlarında yaşayacam lal sükut kimi – dinməyəcəm.
Aldanıb düşən deyiləm yolların uzağına
sənə çatırsa bütün yollar qısadı...
inan mənə...
2.
Müharibədə ata-anasını itirmiş uşaqlar
günəşə baxıb gülümsəyəcəklər bir gün
bütün mərmilərə inad...
Əri çıxıb getmiş o qadın da
yığacaq gözünü yollardan
gətirib güzgülərdəki boşluqlara atacaq...
Bilirəm, çıxacaq divardakı bu fotodan
darıxqan qağayılar haçansa
dənizə tərəf uçacaqlar...
Onda evim olacaq mənim də və
mətbəxdən başlayacam unutmağa səni
ən əvvəl yağı unudacam ocaqda
sonra dəmi...
bu otağa nəyə gəlməyimi...
Ya da çörək almamış qalxacam evə...
Nə qədər ki, atamı ayaq səslərindən,
Anamı nəfəsindən tanıyıram – hələ vaxt var
İncit məni bir az daha
Noolar, bircə tez unudulma...
***
Unutmağa çalışdığımı necə başa salım sənə
bax kənddə - babamgildə
həyatla ölüm arasında bircə mərtəbə fərq var –
evin ikinci mərtəbəsi ...
erməni snayperindən yayınmaq üçün
pilləkənləri qaça-qaça qalxırlar
orda yaşamırlar – gülləylə yarışırlar
mən də şəhərdə belə keçirəm küçələrdən
xatirələrdən yayınım deyə ...
***
Yay gəlsə yelləncək asacağdıq
özünü asmasaydı həmin budaqdan uşaqlıq dostum...
Sonra... ağac da qurudu...
mənsə elə bilirdim, ağaca fərqi yoxdu
budaqlarından asılan beşikdi, yoxsa adam!
Gedəcək yer də qalmadı
kibrit qutusundakı cırcırama kimiyəm indi
şehli bağayarpağı
heç arasındakı yaşıl qurbağaları da sevindirmir...
Kəsilmiş qadın saçları qədər sahibsizəm, olsun
indi mən
gələcəyin keçmişə uduzduqlarıyam.
indi mən gələcəyin ən doğma uzağıyam...
təkcə
uşaq salan qadınlar anlayar məni
onlar bilər necə olur boşluğu qucaqlayıb yatmaq
ən arzuladığını içindən atmaq...
Qurbanıyçun darıxan qatil yalnızlığıdı mənimki
Bir az da
yad dildən çevrilmiş şeir kimiyəm
yəni, əslində, bu deyiləm...
***
Yeni adam... yeni dodaq...
yeni öpüş... yeni toxunuş...
sonra
tanış səs, tanış qoxu, tanış həyəcan.
Tanıyıb köhnəldirik hər şeyi
sonrası –
Yeni adam... yeni dodaq...
yeni öpüş... yeni toxunuş...
sonra
tanış səs, tanış qoxu, tanış həyəcan.
