Kulis.az Cəlil Cavanşirin yeni şeirini təqdim edir.

Pərviz Cəbrayıl üçün

I

dalğalar çırpılırdı sahilə və bir qağayı acıq verirdi göy üzünə

erato ətrafımda rəqs edirdi

mən isə yorğun, yenə lövbər atmışam günahlar dənizinə

susdum.

sonra bir şeir pıçıldadım, su üstündəki ayaq izlərimə.

dalğalar intihar edirdi qayalara çırpılıb

aciz bir günahkar qollarını açmışdı boşluqlara

yenə bütün şairlər oyaqdı.

gecənin səssizliyində polis patrulları dolaşırdı sahildə.

mən tanrıları çağırırdım, bilmədiyim yad dildə...

Dəniz başdan başa cəsəddi...

II

bütün günahkarları udmuşdu dəniz.

şəhər su içindəydi

İçərişəhərdən üzüyuxarı qalxırdı buludlar

göz vururdu ölüm mələyi

Mən nəğmə oxuyurdum yad dildə

qağayılar dimdiyində saman çöpü. qarğalar gülürdü adamlara

hər yan insan leşləri və tərtəmizdi hava

mən hündür bir təpədən baxmaq isitdim Bakıya

təpələr uzaqdaydı, hardasa əlçatmazda

bura meqapolisdi

bir saat öncə zirzəmilərdə

və göydələnlərin zirvəsindəydi həyat və macəra

bir az fikirlərim dağınıq, bir az da ruhum avara

buraxdım ruhumu qaranlıqlara...

su bütün şəhəri udmuşdu.

qəzəbliydi məsumlar

dünya çəkilib getmişdi ayağımın altından

bir dua qalmışdı göy üzündə,

sahibsiz bir dua

bütün balıqlar canlıydı,

hamısı insan cildində

və mən dua pıçıldayırdım yad dildə

sükutun vahiməsi canımda,

atıldım boşluqlara

sular cəsədimi çırpırdı sahilə,

qanım yayılmışdı qayalıqlara

bir işıq vardı oğlumun göz bəbəklərində

avara küçə itləri dartışdırırdı cəsədimi

bir ana duası saplanmışdı qaranlıqlara

mən qarğış edirdim yad dildə.

• Parisdə “Gizli ölüm toxumları” kitabı təqdim edildi
• Türkiyədə yaşayan azərbaycanlı rəssam dünyasını dəyişib
• Ötən əsrin üç jurnalı transliterasiya olundu