Kulis.az Cəlil Cavanşirin şeirlərini təqdim edir.
Sado-mozaxist ayrılıq şeiri
Antişeir silsiləsi - IV
Bir az dəlilik elə,
Bir az qaralt qanımı.
Paltarları qarışdır,
Vur, sındır fincanımı.
Dönüb arxaya baxma
Min taksiyə, çıxıb get.
Acizləşmə, ağlama
Dişlərini sıxıb get.
Qayıtmağı düşünmə,
Bu gediş son gedişdi.
Əlvida-zad söyləmə,
Bu çox axmaq vərdişdi.
Bir az qürurun olsun,
Belə baxma, sərt danış.
Məni yumşaldan deyil,
Bu ah-nalə, yalvarış.
Məndən nigaran qalma,
Yaşayaram birtəhər.
Ağlamağa çalışma
Səni boğmasın qəhər.
Evə bir az əl gəzdir,
Mətbəxi də süpür, get.
Ürəyin soyumasa
Gəl üzümə tüpür, get.
Yaxşı, daha uzatma,
Bir şillə çək üzümə.
Bəlkə bir az tək qalıb
Gələ bildim özümə.
Beləcə razılaşaq
Nə sən ağla, nə də mən.
Ayrılaq,
Bitsin hər şey
Sakit,
səssiz,
dinmədən.
****
Biri vardı,
Biri yoxdu...
Hamı daha çox yoxdu
şair yoxluqlara içərdi,
beləcə zaman keçərdi...
İsrailin Qəzzanı bombaladığı günlərdi
bu qədər sevildiyinə rəğmən
sonuncu qadınım da getmişdi...
deyəsən
sənin adını qulağına pıçıldamağımdan incimişdi...
həkim olmaq istəyən yeddi yaşlı qız
qan xərçənginə tutulmuşdu
rəngi solmuşdu...
tökülmüşdü qıvırcıq, sarışın saçları
yanında oturub susurdu böyük qardaşları...
hər gün həyətdə oturub
gəlinciyinin saçlarını yolurdu
hər gün bir az da solurdu...
gündə bir maşından düşən sarışın qızın
axtarışları bitmişdi
sonuncu sevgilisi də atıb getmişdi
özünü yalnızlığın qucağına atmışdı
gözlərinin sürməsi yayılmışdı üzünə
ağlamaqdan
saçlarını qısa kəsdirib
siqaretə başlamışdı...
məhlədə qaça bilmirdi qınaqdan
indi ona yalnız peşmanlıq qalmışdı...
siqaretin və benzinin qiyməti qalxmışdı
əsgər sonuncu gülləsini
o ürkək uşağın alnına sıxmışdı...
Allah da qorxusundan susmuşdu
açıq qalmışdı bütün dilənçilərin əlləri
kimi isə təpikləyirdilər parkda
hamı susmuşdu haqsızlığa
kilidlənmişdi insanların dilləri...
avqust tozanaqlı küləklərlə gəlmişdi Bakıya
isti canımızı sıxırdı
və bir şair çəkilib daxmasına
it kimi darıxırdı...
