Kulis.az "Günün şeiri" layihəsində Həmid Herisçinin "Ququşun ağ yaxtası" şeirini təqdim edir.
Bakı zülmətlərinin it səsi,
özgələrə yoxxxx...
sırf mənə aid səsi,
dünyanın bu ən uzun sait səsi,
Əliağa Vahidinmi səsi,
oyatdı məni o gecə?
Konyakım da vardı, yadımdadı,
adı "Gəncə"...
Yadımdadı, özünü yoxxxx,
Şah hədiyyəsi ağ yaxtanı,
bu cırıltılı, musiqili taxta-tuxtanı,
üzümlərin, talvara dartınan vaxtı
Gətirdilər 1977-də Bakıya
təmirə...
Çox baxdım Xəzərdə çırpınan
bu nəğməli dəmir-dümürə,
sənə aşiq suitilərə,
bütün nakam sevgilərə
nəğmə oxudu bu ağ gəmin...
Bu cür keçdi qismətimdəki,
Bakıdakı lal konsertin...
Mən təbrizlini heç sevmədin.
Qəfil zivələrin paslı çarxı
cırıldadı,
pişiklər zibil qutularından sıçradı,
hamı özünə yoxxx...kölgəsinə oxşadı,
tamamlandı...
özüm yox, gözüm yox,
zivədəki ağ köynəyim ağladı,
qismətimdəki bu paya,
Xəzərdəki nurlu aya...
Mən su navalçalarını
yağışıma layiq yol bilməm...
mən yağışa, şimşəklərə, güllələrə
başqa yol fikirləşmişəm...
Sənlə yox...mən, ağ gəminlə sevişmişəm
o vaxt...
Var...var, məndə o nisgilli baxt.
