Kulis "Unuda bilmirəm" layihəsində Aygün Aslanlının xatirəsini təqdim edir.
Xatirələrlə çox aram yoxdu, bacardığım qədər hədiyyə, yadigar da saxlamıram. Unutmaq daha maraqlıdı. Sadəcə bəzi anlar var ki, amneziyasız yaddan çıxmır.
Bu, bir az romantikası şirin çay olan xatirədir. İlk öpüş haqqında. Bir dostum vardı. Adı olsun X. Yaxın rəfiqəmdən xoşu gəlirdi. Tez-tez görüşürdük, mənə rəfiqəmdən danışırdı. Yavaş-yavaş hiss eləyirdim ki, X rəfiqəmdən danışmağa başlayanda hirslənirəm.
2005-ci il yanvarın 2-i, ya da 3-ü idi. X-lə görüşüb Yeni ili təzədən qeyd eləmək barədə razılaşmışdıq. Bulvarda görüşdük, xeyli gəzdik, sonra şeytan çarxına mindik. Söhbət eləyirdik. O çarx çox yavaş fırlanır və hər dairə vuranda lap yuxarıda bir neçə saniyə dayanır. Bizim oturduğumuz kabinə həmin o lap yuxarıya yaxınlaşanda X dedi ki, ora çatanda bir şey deyəcəm.
Cavab vermədim, ürəyimdə fikirləşdim ki, kaş o qızdan danışmasın, onun əvəzinə məni öpsün. Həmin anda kabinə dayanacağı yerə çatdı və X qəfil çevrilib məni öpdü. Bir saniyə əvvəl fikirləşdiyim bir şeyin reallaşmağı məni elə çaşdırdı ki, dondum qaldım.
X də baxdı, baxdı, güldü və dedi ki, elə bil divarla öpüşdüm...
Ondan sonra X daha rəfiqəmdən danışmadı.
