Kulis.az Mehman Qaraxanoğlunun şeirlərini təqdim edir.
Gəzintilər
Çiçəklərin ayaqladığı günəşi gəzirəm
Nə olsun ki şeir yazmıram
Bütün vəznlər dəlidir
Özün dedin
Onları yalnız qoşma ağıllandıra bilər
Yaşamaq üçün mənə çox şey gərək imiş lap çox şey
Bir instrumental musiqi
Bir qədəh böyürtkəndən tutulmuş şərab
Bir də dizlərim
Nə zamansa uçaram bilirəm
Buludları silərəm
Yolumu təmizləyərəm
Paltarlarımı geyinib
Çantamı çiynimdən asaram
“Yaşamağ”ın kökü “yaş”dı yaş
Mən çarəsiz bir xstəliyə tutulmuşam
Hər şeyi kök və şəkilçiyə ayırıram
Payız alleqoriyası
Buna payız deyirlər
Talış dilində “poz”
Sən allah hər şeyi poz getsin
Nə olsun ki sevdik sevişdik
Nə olsun ki lütləndik
Nə olsun ki
Üstdən alta getdik
Nə olsun ki
Əynimizdən çıxardığımız paltarlar əskik gəlir
Nəyimiz çatır ki
Çılpaqlığından bir damcı da utanmır ağaclar
Əyilib bir yarpaq da götürmürlər
Sözləri gör necə ehtirasla soyundurur
Dişləri tökülmüş o qoca nənə
Sanki nəyəsə hazırlaşır
Və yaşamağın dadını çıxarır
Buna “axır” deyirlər
İstəyirsən “əvvəl” de
Sən allan ağlama
Məni gic gülmək tutur axı
Ehkam
Sayıram
Bir
İki
Üç
Birdən ikiyə
İkidən üçə
Nə dəyişilir nə
Otur yanımda otur
Heç nə oğurlamayıb Bodenştedt Mirzə Şəfidən
Küləklər vurur
Gəncə tut kimi tökülür
Almaniyanın dibinə
Bakı quberniya mərkəzi olmaqdan ötrü
Şamaxı zəlzələsini arzulayır
Otur
Bu ikimizin zəlzələsidi
Hərdənbir allah da çaşıb
Zəlzələləri səhv-dəyişik salır
Bir şey gətir içək
Çaynikdə gətir
Qoy araq sərxoş adlarımızı yazsın
Çaynikin iç divarına
əvvəl sən ya mən
bunun nə fərqi
çaynikdən möhkəm yapış ki
əlindən salıb sındırmayasan
Bir az gülək
əllərimiz dinc durmayanda
ağlamağın daşımnı da ataq bir-birimizə
İçək Bodenştedtin sağlığına
