Kulis.Az Sevinc Elsevərin yeni şeirlərini təqdim edir.
sevgidən bəhs edən romanları
yığır indi ərlə-arvad
yataqlarının çoxdandı sınmış ayağının yerinə
o kitablardan öyrənmişdilər sevməyi
o kitablar dayaq durur sevgilərinə yenə...
***
təkcə filmlərdə zamanı ölçmək üçün
kullanmırlar uşaqları
epizodik rollarda
gerçək həyatda da
elə göz qırpımında keçir uşaqlıq
uşaqlarının boy-buxunu ilə ölçür ömrü-günü
analar-atalar...
dünən körpə olan
saçlarına ağ lent bağlayan qızın
toyuna dəvət alanda
öz yaşlarından xəbər tutur adamlar...
təkcə gələcəyi olmur uşaqlar adamların
həm də keçmişi olur o zaman...
xəyallarında çoxdan böyümüş bir uşağı canlandırırlar tez-tez...
***
atasının əllərindəki
sürüşkən və iri qabarlardan
başqa oyuncağı olmayan uşaq
sığal çəkdikcə o qabarlara balaca
yumşaq əlləriylə
unudur yorğunluğunu ata hər axşam...
bir-birinə sevgilərini
o qabarlar vasitəsilə
izhar etdiklərini
sözsüz də anlayır hər ikisi...
Sarı inək
bıçaq sümüyə dayananda
Sarı inəyin kəsilməsinə razı oldu
Sara
üzünü çevirdi
gözünü yumdu
əri inəyi kəsəndə
kəsdilər, soydular, doğradılar...
ət oldu Sarı inək
sümüklü və çəkilməli deyə
iki hissəyə ayrılan ət
ət maşınını işə saldı Sara
ət maşınından keçirim
uşaqlara dolma büküm dedi
nə vaxtdı yemirlər dedi...
ətin hər sabah əlləriylə
tüklərini sığalladığı
sevdiyi, əzizlədiyi Sarı olduğunu unutmuşdu ki
sarı bir tük sataşdı gözünə
ət tikələrindən birinin üstündə
Sarı bir tük buraxmışdı
sanki Sara dara düşəndə
yandırıb çağırsın onu
gözlərindən yanaqlarına iki damla yaş axdı
nəvəsi onu səsləyənədək
mətbəxin pəncərəsindən
Sarı inəyin otladığı çöllərə
baxdı, baxdı, baxdı.....
Qızım böyüyür...
hələ beşinci sinifdə oxuyan
qızımın
gündəliyi keçir əlimə
kitab şkafında
dəftəri açmaqdan saxlaya bilmirəm özümü
baxıram belədi ilk cümləsi:
“Bu dəftərə heç kim toxuna bilməz! Ancaq özüm”...
dəhşətli kədər bürüyür məni
gözlərim dolur hətta
qızıma toxunmağı qadağan edirlər sanki mənə...
əlimdə tutduğum balaca bəzəkli dəftərdədi
qızımın ürəyi
düşüncələri
amma toxunmaq yasaq mənə
hələ dünən
beşiyinin üstünə əyildiyim körpəmə...
böyüyür qızım
daha ətəklərimə sarılıb
budlarımı qucaqlayan o balaca çocuq deyil...
indi qızımı onun istədiyi kimi sevməliyəm
sevgi vərdişimdə yenilik eləməli
əl gəzdirməliyəm hisslərimə
elə çətin gəlir ki
bir də
hardan, necə başlamaq lazımdı bilmirəm...
Şəhid əmisi olmaq
televizorda
şəhid atasından çox
şəhid əmisi qürurla danışırdı
yoxdu atanın gözlərindəki uçurum
əminin gözlərində
şəhid əmisi olmaq daha asandı
şəhid atası olmaqdan
ilk dəfə bu qədər diqqət yönəlmişdi
şəhid əmisi olan adamın üzərinə
qardaşoğlu ilə qürur duyacaqdı
hər yerdə və hər zaman
adamların arasında
başını daha dik tutacaqdı şəhid əmisi
gündən-günə beli əyiləcəkdi
şəhid atasının...
***
qadının yuxuya getməzdən qabaq
yastığının kənarında
özüylə yatırtdığı kitabı
bir az da qısqanclıqla götürüb
kənara qoydu kişi
kitabın arxasında
gülümsəyən gənc kişinin üzünə
qaşlarını çataraq baxdı xeyli...
eyni şəhəri
eyni qadını
eyni yatağı paylaşırdılar indi...
***
əziz ana, mən hər nə qədər
unutqan olsam da
gün boyu
göbəyimlə üz-üzə gəlirəm
bir neçə dəfə...
o mənə xatırladır səni
sənin bətnində keçən günlərimi...
sanki möhürlə vurmusan
bədənimin ortasına
dünyaya gəliş iznimi
o indi yeganə xatirədi
bətnində yaşadığım həyatdan
Məktub
mənə məktub yox
pul göndərirsən uzaqlardan
mən sənə elə hey
uşaqların ehtiyaclarından danışıram
qısa telefon danışıqlarında
öz ehtiyaclarımı unuduram
sən mənim havamsan
suyumsan deyirdim
əlini bir dəfə tutmaq üçün
dünyanın ta o başına gəlirdim
(sən də eləcə)
darıxardıq
axşam görüşlərindən sonra
öpüşlərimizin dadı
damağımızdan getməmiş
bir ömür boyu iç-içə
bərabər olaq deyə
evləndik biz
heç ayrılmamaq üçün
indi mənə məktub yox
pul göndərirsən uzaqlardan
sanki başqa bir ehtiyacım yoxmuş kimi sənə...
mən sənə elə hey
uşaqların ehtiyaclarından danışıram
qısa telefon danışıqlarında
sanki başqa bir ehtiyacın yoxmuş kimi mənə
