Kulis.az Ümid Nəccarinin şeirlərini təqdim edir.
Darıxmağın kölgəsi
İnanmadığımız anda darıxmaq kölgəsi düşər içimizə,
keçər başımızın üstündən yalqızlıq buludu...
Aylar keçər...
Tamarzı qalar illərimiz bahara,
Tanrısız olar dualarımız.
…Röyamızda tikdiyimiz evin çırağı sönər.
Bir anda devrilib gecə olarıq,
bir anda kimsəsiz küçə..!
…Yalnızlıq bir film deyil, izlənsin.
Yalnızlığı gəmisi batmış kapitan bilər,
ağlamağı heç bir aktyor bacarmaz.
Bəzən gülümsəmək ağlamağın son nəfəsidir…
Ona görə indi
şəklini görəndə gülürəm gedişinə.
…Yorğunluğumu ayaq-üstə qalan divarladan soruş,
soruş həsrətlə baxışımı..!
…Mənim yerimə bir az darıx,
darıx ayağı bağlı ağaclar üçün,
darıx mənim kimi qanadsız quşlar üçün,
darıx yalnızlıq üçün,
darıx..!
Ürək çantam
Onun tənhalıq otağında
öncə quş uçdu, sonra göy üzü…
Unutdum
ürək çantamı gözlərinin taksisində.
…Sonra
özümü unutdum bu şəhərin həsrət kafesində.
Dərdin neçə qapısı olduğunu bilmirəm,
bilmirəm ay işığında ölən insanları,
bilmirəm ağlayan kəslərin hekayəsini..!
…Amma
birisi var yer üzündə, səssiz ağlayır.
…O bir daş kimi darıxmır yollarda,
keçmir bulud kimi heç bir yer üzündən...
O danışır yaralarından qaranlığa,
Allahlıq edir ürəyindəki məktublara…
…Bilirsənmi,
əgər aynada özümüzə qanad rəsmi çəkməsək,
silinəcəyik yağışın damlalarıyla,
unudulacağıq bir gün.
…Bilirsənmi
unudanların peşəsidir
gözlərinə göy üzünü vermək...
Qanlı qanad
Oturmuşdum!
və göy üzünü
gözlərimin giləsi ilə görüşdürürdüm.
Keçmişimi ağacların gövdəsinə oxuyurdum,
bulud olduğum arzularımın körpüsündən keçirdi…
Oxuyurdum harda nə varsa qanad adında
qanada ad verən Allaha,
qanadların altındakı dünyaya…
Bu evdə
hər nə varsa qanlı qanada bənzəyir,
hər nə varsa lələk yastığıdır.
…Burda oturmuşdum,
burda heç nə yoxuydu!
Sadəcə
yuvasını külək uçurdan bir göyərçin
özüylə danışırdı...
Epizod
Tanrılar yalqızlığı seçdilər,
mən isə qoşa gözlərini…
Gözlərin qoşa olduğu üçün
mənə Tanrılığı vermədilər…!
