Kulis.az Lalə Niftəliyevanın yeni şeirlərini təqdim edir.
Yenə gəldim
Yenə gəldim, əlim ətəyimdən uzun,
Yenə unutmuşdum sənin varlığını,
Onun ətəyində qıldığım namaz haqqı,
Bu dəfə o idi deyə bütün ümidlərimi
qurban kəsdim...
Yenə gəldim, gözümdə bir yığın payız
Ürəyim xurt-xəşil, ruhum əzik-üzük.
Onun gözlərinə and olsun ki,
Bu dəfə odur deyə, səni də
qurban verdim...
Yenə halım qripdi, deməsən də bilirəm
Məndən başqa, hər kəsin qapısında
qıfıl...
Növbəti gedişədək bütün inanclarımı,
Qurban deyirəm...
Acam
Bir yığın sən tökülüb çarpayıya,
hopub yorğan-döşəyə.
Bir tərəfdə yarımçıq ahlar,
bir tərəfdə qorxular.
Tən ortada biz qalmışıq,
“biz”, dedim amma
sən daha çoxsan.
Bəlkə atım bu yorğanı, döşəyi?
Çırpım bəlkə çarpayını?
Elə, uzanıram ki, yatam
əllərində boğuluram.
Hıçqırtıma diksinib
maddım-maddım baxırsan.
Qorxuram ağlamağa,
yan otaqda yatan var.
Qonşular da səhv anlayar.
Bir yığın sən tökülüb mətbəxə.
Boşqablardan əlini,
"rumka"dan dodağını, çəngəldən barmağını,
üzümdən gözünü yuya bilmirəm.
Bəlkə atım bu qabları?
Bəlkə qırım "rumka"ları?
Soyuducuya da bir ovuc
sevgi qoyub getmisən.
Aclıqdan ölürəm.
Doğulmayan uşaqlara
Mən o, qoca kişinin
ovcuna qoyulan 20 qəpik qədər
vicdansız...
Qarşısına it yemi tək atılan
"Astra" siqareti qədər
utanmaz...
Çörəksiz evə gələn
o, atanın ayaqqabısı qədər
çirkli...
İlk dəfə sevişən
17 yaşlı oğlanın
həqiqəti qədər
saxta...
İnsan kimi müqəddəs,
Allah qədər günahkaram.
Hər doğulan körpə qədər
bədbəxtəm.
Sən, mən olmadan,
ananın sancılarını
dola boynuna,
as özünü.
Ey sularda boğulmayan günahkar,
havada boğulmadan ananın səsini iç,
zəhərlən.
Qayıt qaranlığında
nur olmağa davam et.
O dünyanın günəşin
bu dünyaya daşıma.
İndi ömrüm yas yeridi
Sənin yoxluğuna ürəyim mağar qurub,
Ehsan verir gözlərim....
Eh.. Gözlərim bir yana
Ayrılığına dil deyir əllərim.
Qürbətdə ölən kimsəsizin,
Nəşi təki çürüyür,
Toxunmadığın hər yerim.
Kədərimdən saçıma qırmızı yaylıq salıb,
İçimdəki ağlaşın ritmi ilə rəqs edirəm.
"Yasin" oxuyur içimdəki qırıq qəlb
yoxluğuna...
Şükür edirəm mənsiz olan varlığına.
Çiyinlərimə tabut boyda ağırlıq,
İçimə sən boyda boşluq,
Həyatıma intihar qədər günah yığan,
İndi ömrüm yas yeridi.
Gələni yox, gedəni yox...
Hər şey yaxşıdı
Ayrılığa qalib gəlmişəm,
hə... o getdi, hə... yaxşıyam.
Yatağım genişlənib,
qablar artıq bir nəfərlik çirklənir.
Siqaret kötükleri çoxalsa da,
rumkalar çirklənmir.
Daha səninlə bağlı hər şey
xatirəyə dönüb, tozlanır.
Axtarmır gözüm metro çıxışlarında,
yolum düşmür biz bilən o
ikimizin oturduğu "skamya"dan.
Ərəbləri də tək söyürəm,
şeirləri özümə həsr edirəm.
Yaxşıdı hər şey,
ürəyini qırmışam,
çox yaxşıyam.
Sənin uzanan saçına inad
saçlarımı kəsməyə
qərarlıyam.
Elə bilirdin yoxluğuna içəcəm,
içməyi tərgitmişəm,
başım ağrımır,
hər gün yeni film kəşf edirəm.
ümidlərdən ümidimi üzmüşəm
Sən gedəndən hətta müdrikləşmişəm.
