Kulis.az gənc şair Malik Atilayın şeirlərini təqdim edir.
Ayrılığın paytaxtında sərgərdan
Sən məni anlamazsan, gözəl gözlüm
Sonluğu olmayan kitabam sənə
Mən nə sual kimi sualam indi
Nə də cavab kimi cavabam sənə.
Sümüyünə düşməyən küskün havayam
Baxıb anlamadığın hansısa şəkiləm
Rənglə, boyayla yox
Ümidsizliklə çəkilmiş şəkil…
Bənd olur insan bəzən anlamadığı adama
Sən məni sevsəndə özündən çıxa bilməzsən
Qorxu filmindən bir kadrdır həyatım
Gəlib yetişdiyimiz bu yolun hər tərəfi ayrılığa aparır
Mən sərgərdan qalmağa öyrəşmişəm
ayrılıqların paytaxtında
Sən məni unut gözəl gözlüm
Necə ki, yuxularını unudursan
Necə ki unudursan hər yox olanı.
Bəlkə…
Bəlkə artıq şəhəriniz olar yaşamağa,
Küçələrində rəqs edib,
Ləpədöyənində yalnızlığı döyəcəyimiz bir şəhər…
Bəlkə artıq küçəniz olar
Divarlarına güllər çəkilmiş,
Binaları arzularımız kimi
Üstümüzə uçmayacaq bir küçə…
Bəlkə artıq ümidiniz olar
Dərsi bilməyən uşağın
Qorxu sarmış ürəyinin küncündəki
Kiçik bir ümid boyda
Xırda lap xırda…
Bəlkə artıq səhəriniz olar
Qayğısız,
Uşaqların səsində itib-batan
Dodağı təbəssümə bulaşmış bir səhər…
Bəlkə artıq azadlığınız olar yaşamağa.
Rus gitarası
Külək budaqlara sığınan zaman
Qərib – qərib gəzən sərsəri şaxta
Bir yetim canında qızınan zaman
Sən evdə əllərin başının altda,
İsti yatağında yuxulayırsan…
Çox-çox uzaqlarda, bir uşaq öldü
O körpə öləndən kimsəsiz qalıb
Oyuncaq meymunla şəkilli fincan…
Şəhərin qaranlıq bir küçəsində
Tələbə soyuldu,
Cibindən çıxan
Üç manat on qəpik bir də metrokart…
Yatmışdın, xəbərin olmadı sənin
Bu soyuq gecəni səhərə kimi
Ovutmaq istədi rus gitarası.
Darıxmaq adətdəndir
Pəncərədən boylanan qadın,
Bilmir kimin yolunu gözləyir bu gecə vaxtı
İşıqlarından həsrət yağan şəhərdə darıxmaq adətdəndir
Və hər bir yalnızlığa səbəb olan adamlar var
Gecənin ətəyini kirpikləriylə qaldırır qadın…
sim-sim.az
