Kulis Elvin Bakiroğlunun yeni şeirlərini təqdim edir.
36 yaşın şeiri
əlimi üzmüşəm yağış səsindən,
daha gün də çıxmaz yağışdan sonra.
kirayə bir evin pəncərəsindən
səni sevmək olmur bu yaşdan sonra
səni sevmək olmur yad bir ölkədə,
səni sevmək olmur tələbə kimi.
əlavə bir yüksən hər gün bəlkə də
çıxdığım altıncı mərtəbə kimi.
elə ki gözündən bir az yaş axır,
ev yiyəsi evə gələnəcəndi.
hönkürəndə səsin bayıra çıxır,
səni sevmək olmur, divar incədi.
tənhalıq üstümə it kimi hürür,
mən oldum-olmadım evdə dolaşır.
səni sevmək olmur, qonşular görür,
deyirlər bu oğlan kimlə danışır.
amma sən, bilirəm, elə indi də,
ilin bu çağında sevirsən məni.
kimin maşınında, kimin evində,
kimin qucağında sevirsən məni?..
Sağlıq
yaşamaq lazımdı həyatın acığına,
inadına yaşamaq!
eynən
əziz bir adam kimi
gözləmək lazımdı ölümü,
çünki vaxtında gələni gözləməyə dəyər.
yaşamağı bacaran
nə həyata uduzar,
nə ölümə baş əyər.
məsələn
edama məhkum olsaq,
son arzumuzu soruşsalar,
“incəldiyi yerdən qopsun” - deməyi bacarmalıyıq.
anlamalıyıq
bu dünyanın heçliyini, puçluğunu,
geci-tezi əlimizdən uçduğunu
və
bilməliyik ki tanrı pıçıldayır
son nəfəsini verən adamın qulaqlarına:
“reklamlar bitdi, seyrə davam”...
