Kulis gənc şair Həmid Piriyevin qısa şeirlərini təqdim edir.
qağayılardan soruşdum səni ləpədöyəndə
narın damcılar töküldü üstümə
islandım bir az
sonra damcıların dənizdə itməyinə baxdım
bir də qağayıların uçuşuna
qağayılardan soruşdum səni ləpədöyəndə
bilmədim qağayılar ağladı yoxsa yağış yağdı...
*
günəşə uçuram
Dedalın oğlu
İkar kimi
amma mən
göyərçin qanadlarıyla
*
yağış yağır
və mən
yaşamaq istəyirəm
bir dəqiqə
bircə dəqiqə də
*
dünən gecə məktub gəldi
hamının yaddan çıxartdığı evimə
zərfdə
Van Qoqun qulağı
və mən
şeir pıçıldadım o qulağa
səhər obaşdan
hələ günəş ana olmamış
*
xoşbəxtliyin rəsmini
çəkən rəssam
salam var
bütün bədbəxtlərdən
sənin
avtoportretinə
*
şanapipik olardım məmnuniyyətlə
bütün dərdlərdən öhdəliklərdən adamlıqdan azad
uçardım xoşuma gələn yerlərdə
günəş rəngli lələklərim parıldayardı günəşin altında
xoşbəxt olardım şanapipik olsam
şeir yaza bilməsəm belə
*
Qovuşa bilməzdik – mən balıq, sən quş
Mən özümdən uydurmuşdum bu eşqi
Balıq olmağını arzulayardım
Ya da mən quş ola biləydim, kaş ki...
Nə boyda olur ki, balıq sevgisi?
Uzaq başı Xəzər dənizi boyda.
Sən isə azadsan, uçursan, quşsan,
Ayrılığın ən az göyüzü boyda...
*
kağız quşlar düzəldərdik
uşaqlıqda qardaşımla
dama dama dəftər kağızından
dama dama quşlar
görəsən hansısa qanadlanıb qona bilmişdi mi
arzuladığı ağaca
*
bukinist vardı yeddinci mikrorayonda
dildən bir az pəltək
açıq havada stolun üstünə düzürdü kitabları
və yaxınlaşan müştəriyə
hansısa kitabı uzadıb
buna bax deyirdi
alma elə-belə bax
və satırdı kitabları
*
adımı cızmadım ağac gövdələrinə
sadəcə axşamüstü
prospektləri birləşdirən dar yoldakı
küknar ağacının altında dayanıb
şeir pıçıldadım
üzü küləyə
o ağac xatırlayacaq məni
kəsilən gününəcən
Balaca adamın arzusu
çıraq tapsaydım sahildən
içindən cin çıxsaydı
nə pul istəyərdim ondan
nə ev nə də başqa bir şey
çərpələng istəyərdim
uçurdub xoşbəxt olmağa
