Kulis Hədiyyə Şəfaqətin yeni şeirini təqdim edir
...Əllərimi ulduzlara uzatmazdan əvvəl bilmişdim
Onların uzaqlığını,
Çiçəklərə uzatmazdan əvvəl dərə bilməyəcəyimi...
Göylərə boylanmaq istəyirdim, əvəzində
Gözlərimi yumdum -
İki dərinlik vardı, yuxarıda və aşağıda...
Əllərimi qoymağa yer yoxdu boşluqlarda
İnsanlara uzatdım
Ovuclarımda yalvarış vardı,
Döyüş meydanlarında ölüb qalmış kişilərə göz yaşı,
Yatağında tərk edilmiş qadın yalnızlıqları,
Küçələrdə tərk edilmiş körpə ayaqların səsi vardı...
Bu boyda savaşın içində kimə gərəkdi,
Bu əlləri kim tutacaqdı?
Və mən onları
Köksümə sıxdım...
Daş hasarlar kimiydi sinəm, kələ-kötür,
Dibində baharın gəlişiylə otlar göyərər ha?
Üstündə mamırlar yaşıllaşar ha, yağışlarda? -
Elə...
Orda,
Bağlı qapılardan içəridə həyat sıfır
nöqtəsindəydi deyəsən hələ,
Şaman qadın dikilib durmuşdu ocağa,
Min ildi.
Bir də,
Arxasında,
Azca aydınlanmış divarda kölgəsi vardı
Başqa heç nə...
...Əllərimi
Tanrı dağlarına uzatmadan əvvəl bilmişdim
onların oğurlandığını.
Qoca
Hələ oyanmamışdı və xəbəri yoxdu olanlardan.
Susdum...
Heç yerdən gəlməmişdim deyə qayıtmağa yerim yoxdu...
