Kulis.az Emin Pirinin şeirini təqdim edir.
Bu payız sənə vurulub
Buludlar dən səpər yerə,
yollar göyərçin kimi
dənlər yağışı.
”Bayatı-şiraz” kimi
qocalmış evlər dinlər yağışı.
Dodağı çatlamış asfalt küçələr
çəkib bu yağışı dodaqlarına
dodaq boyası kimi
göy üzüylə öpüşər.
Bu payız xeyli əsəbi,
bu payız bir az hirslidi.
Küləklər söykəyib ağacları
divar dibinə
Soruşur yayın sirrini
üz-gözünə çırpa-çırpa.
Yamanca vurulub bu payız sənə
küləyi üzüktək barmaqlarına
taxıb,
saçınla oynayar
xəzələ oxşadıb sarı telini.
Mirvari damlaları
düzüb bir-birinə
asar boynundan.
Buludlar intihar eləyir bəlkə,
atır yuxarıdan özünü
başı aşağı.
Gözlərində gözəl görünər
buludların ölümü.
Bir yağış damlası qorxub ölümdən,
Qorxub başı üstə yerə dəyməkdən
Yapışar kirpiklərindən.
Düşüb ovuclarına
yalvarar sənə:
“Qaldır əllərini dodaqlarına
nəfəs ver, isit məni”.
Yağış islatmaz səni,
yağışı isladar
sənin göz yaşın.
Çırpar,
çırpar buludlar yerin başına
Zərbədən ürəyi gedib
yıxılar yollar
Sərilər ayaqların altına.
Küləklər döyər qapını,
sonra dəcəl uşaq kimi
atandan qorxub
qaçar .
Sevər,
sevər səni bu payız.
Səhər ayılarsan, bu nədi Allah?!
yağış damlaları çiçəyə dönüb
Hamıdan çox
sənin pəncərənə atılıb.
Bu payız pozulub bir az,-
külək ipdən oğurlayıb köynəyini
asıb nar ağacından
Çəkib üzünə
qoxunu alar sənin.
Axtararsan,
Axtararsan yayın qalmış son ayını,
Necə gəldi bu avqustda payız axı?
Bilirsən,
Aldatdım yer kürəsini
aldatdım hamını
aldatdım səni.
Yaya rüşvət verib göz yaşlarımı
bir ay tez gətirdim həyətinizə
bir az tez gətirdim payızı sizə…
O payız mənəm bəlkə də!
