İstedadlı şairimiz Sərdar Əsəd 1975-ci ilin 30 iyununda intihar edərək öz həyatına son qoyub.
Kulis.Az şairin ölüm ərəfəsində Azər Abdullanın ona ithaf etdiyi “Günlü-günəşli bir gün” şeirini təqdim edir.
Günlərin biri uçub getdin.
Sümüyümüz üşüdü,
İliyimiz üşüdü
yayın cırhacırında.
O gün birimiz
qatar gözləyirdik,
birimiz məktub,
birimiz toy,
birimiz pay,
sevinc,
söyüd kölgəsində
birimiz qız gözləyirdik.
Sən ölüm gözləyirmişsən.
Ölümün adını eşitmişik,
ürpəşib ətimiz,
titrəyib dizimiz,
bircə gecədə
ağarıb saçımız.
Ölümün rəngi necə,
ölümün dadı necə,
görməmişik, bilməmişik.
Sən demə aramızda
ölümlə qolboyun gəzirmişsən...
Hər gün, hər ay
sən ölüm gözləyirmişsən.
Gülə-gülə çay içəndə,
oğlunun telinə sığal çəkəndə,
siqaret çəkəndə,
yazdığından əl çəkəndə
neçə yol çıxmısan ölümün qabağına.
Qışqırmısan
ayaqyalın başıaçıq,
ölümün qarşısına atılmısan.
Soyuyub qurğuşuntək əllərin,
dodağında gülüşün.
Bir də, bir də gülmüsən
ardınca kölgə kimi
sürünən ölümə.
Bəlkə əlimizi sıxanda,
Bizimlə danışanda, güləndə,
bəlkə sarı-sarı limona
dadlı-dadlı söz qoşanda
haqlayıbmış səni ölüm?..
Səssiz, küysüz, gileysiz
çiynində daşımısan ölümü
gecələrdən gündüzə.
Daşa toxunmusan,
divara, evlərə, ağaca toxunmusan,
aramızda gəzmisən,
bizlərə toxunmusan.
Xəbərimiz olmayıb
Ölümlə qolboyun gəzməyinnən.
Uçub getdin,
qayıtmazsan bir də geri.
Oktyabr 1975.
