Cümlə təhlili
Bir təhlildən süzülüb
Ömrümə düşən, Xəbər.
Yaxın ola bilmədik
Səndəki xətlər qədər.
Getdiyin gündən ölür
Bir xətt ayağım altda.
Bu yarımçıq yazıdır –
Mən Xəbərsiz Mübtəda.
Sən elə bir sözsən ki,
Səpələnib qalmısan.
Dünyada nə cümlə var,
Hamısına dolmusan.
Hardan desən tapıram
Bu qəribə itkimi.
Bütün cümlələrdə sən:
Qara, cılız – xətt kimi.
Məlikməmmədə
Qismətin şeirindəki
III qızın dilindən.
Sən mənim quyuma xoş gəldin, oğlan,
Məni saçlarımdan asıb bu nağıl.
Alma axtarırdı sənə verməyə
Bir quyu dibində azıb bu nağıl.
Bir div saçlarıma toxunan gündən
Uzanıb, uzanır bu edam, oğlan.
Mən bu div oğlanla tükəndim, bitdim
Sənə külüm qaldı, ay adam oğlan.
Düşmən Məlikməmməd, dost Məlikməmməd,
Çıxart bu quyudan “sonra”larımı.
Sənin barmağında duz qalıb, oğlan,
Göynədir mənim də yaralarımı.
Alnımda yazılar yaman gündədir
Bu qara sözləri kim ağardacaq?
Bütün quyuların dərini mənəm
Məni öz içimdən kim çıxardacaq?
“Qa” demə, qanadım yoxdur uçmağa
“Qu” demə, qulağım səs-səs ağlayır.
İntihar qoxuyur o kəsik kəndir,
İçimdə bir ölüm pəs-pəs ağlayır.
Bu nə pis yuxudur, ayılmaq çətin,
Hər gün diri olmur sağ görünənlər.
Nə olar, qoçların rənginə baxma,
Həmişə ağ olmur ağ görünənlər.
Bu yerin üstündə o qədər dərd var,
Quyu dərdlərimin izi itərmiş.
Bir simurq lələyi yandırıb yetiş,
Sənin qardaşların divdən betərmiş.
Sən mənim quyuma xoş gəldin, oğlan
Məni saçlarımdan asıb bu nağıl.
Alma axtarırdı sənə verməyə,
Bir quyu dibində azıb bu nağıl.
Məni unutmağa nə var ki, dostum
Mən bir iş bilirəm, hamı bacarır
Yorğanın altında ağlamaq kimi.
Bu gün böyütdüyün təkliyi sabah
Torpağın altda da saxlamaq kimi.
Bu gün istiotun vətəni mənəm,
Bu gün işim-peşəm acı salmaqdır.
Bu gün bildim, dostum, ən böyük arzum:
Hamıyla heç kimsiz – tənha qalmaqdır.
Çoxdan susadığım rahatlıq varmış,
Bütün dostlarımı unutmaq kimi.
Sonra təmiz-təmiz yalan danışmaq...
Azad! Öz-özümü aldatmaq kimi.
İnan ki, payız da qış kimi şeydir,
Təklikdə hər fəsil bir cür soyuqdur.
Amma soyuğun da öz ləzzəti var
Çoxdandır istidən bağrım oyuqdur.
Məni unutmağa nə var ki, dostum,
Daha yaddaşında qala bilmərəm.
Sənin nə vaxtını, nə ürəyini
Sənin heç nəyini ala bilmərəm.
Mən sizi vaxtından əvvəl görmüşəm
Gecdir, mənə görə eynək taxmayın.
Şəhərin alnına elan vurmuşam
Vurmuşam ki: “Heç vaxt mənə baxmayın!”
Beliniz bükülər, bir az alçağam
Sığmazsız içinə, qəlbim kiçikdir.
Bizdə meyvələri kal dərir külək
Sınan budaqların şirəsi çiydir...
Məni unutmağa nə var ki, dostum!
Rəqəmlərlə bağlı şeir
Mənim gündəliyim “2”siz olub,
Bilmişəm hər “5”in dadı başqadır.
Bircə bilmədiyim bu olub, yəqin:
Hərdən “2”lər də elə “5” dadır.
Səni taleyimin “5”i sanırdım,
Artıb, qiymətini qiymətsiz etdin.
Dirildib ömrümün hər sıfırını,
Aparıb arxanca neçə yüz etdin.
Sonra arzuladıq “3” olaq bir gün,
Bəlkə də, “4” olduq nə bilmək olar?
Hələ “5” də gələr, “6”, “7” də
Hərfli ömrümüz rəqəmlə dolar.
Gedək təqvimlərin tozunu silək,
Təzədən çevirək qum saatını.
3 manat, 1 molla, 1 kəllə də qənd,
Seçək axşamüstü saat 6-nı.
Birlikdə yalvaraq Allaha: məni,
Səni bir də heç vaxt O, tək etməsin.
Bütün rəqəmlərin sonsuzluğunda
Bizi 2-likdən əskik etməsin.
Üç variantlı test
Əl-ələ tutmuş iki insandan biri mütləq:
-ya xəyanət edir,
- ya sevir,
- ya da sadəcə əl tutur yıxılacaq adama.
Yalnız sevən bir kişi arzulayır
“q” hərfi ilə başlayan bu üç sözün
üçünün də bir adamda sıralanmasını:
- qız,
- qadın,
- qarı.
Uzaqlıqla ölçülmür
yaxınlığın ağrısı və ya ağrısızlığı.
Gözüm bilir gördüyünün adını:
- ulduz,
- qığılcım,
- ya da köz.
Sən! Sən, ey mənim dibimə enmiş adam:
Yalnız sən bilirsən, mən kiməm, nəyəm:
- quyuyam,
- uçurumam,
- yoxsa adam?
Tanıdığın bir qız yanında olanda
tez-tez barmaqlarına baxırsa:
- ya əlini yandırıb,
- ya dırnaq boyası təzədi,
- ya da sevir səni.
Ona üzük al, dostum.
