Kulis.Az Turan Bağdadovanın yeni şeirlərini təqdim edir.

***

Sənin musiqin,

ağacların,

kainatın,

kəpənəklərin,

günəşin,

təbəssümün

insanlarından daha gözəldir.

***

Tanrıyla qidalanan qəlb

yerləşməz bu dünyaya,

küsmə, qoca.
Yığ qucağına ürəyini...

***

Tanrı ürəyimdə.
Ürəyim isti.
Yollarım bəlli.
Günəş əllərimdə.
Təbəssümüm sakit.
Bir anım əsr partlaması, dözə bilməzsən.
Rənglərim çox, yorularsan.
Baxışlarım səssiz, anlamazsan.
Səbrim sonsuz, bilmədiyin yerə qədər.
Özündə olan insanın başını nə qata bilər ki?!
Yuvam ürəyimdə, dünyada yerim yox.
Görmədiyin qədər varam mən.
Dünyaya sığmayan ürəyimi hiss edə bilməzsən.
Rənglərimdə dolaşarsan...

***

Bəzən bir kəpənək kimi hiss edirəm özümü.
Dünyanın işığına gəlmiş xoşbəxt əlvan bir kəpənək kimi.

***

İcazə ver günəş içinə də süzülüb dolsun...

***

Özümü tapmağa gedirəm.
Mən onu illərdir axtarıram.
O məni illərdir gözləyir.
Mən onunla vuruşanda da gözləyirdi.
Mən özümü tapsam,

kainatın boşluğunda uçan toxum

bir anda köklü gözəl ağaca çevriləcək.

***

İnsanlar başımı qatır.
Onların gözündən yayınmışam, üzü işığa gedirəm.
İşığıma gedirəm.
Özümə gedirəm.
Özə gedirəm.
Sevgiyə boyanmış ruhumdan işıqlı xoşbəxtlik yayılır.
Mən çox arzuladığım, axtardığım xəzinəyə doğru gedirəm.
Gözlərimi yumsam da görəcək, göz qapaqları divar deyil.
Çantamda göy qurşaqları var, ruhumda kəpənəklər,
Ürəyimdə günəşim, üzümdə təbəssüm.
Mən - məğlubedilməzəm.
Çox arxada qoymuşam qaranlıqları.
Günəşi gözlərimə köçürmüşəm, gözlərimi sevirəm.
Ürəyimə sahib çıxmışam, nuruna yığışan kəpənəkləri sevirəm.
Bütün var olanları, yarananları, sevə bilən bapbalaca ürəyimi sevirəm.
Yolumda gördüklərimi sevirəm.
Yoldakı işıqları sevirəm.
Ahəngi sevirəm.
Rəngləri, işıqları, musiqiləri sevirəm.
Onları birləşdirib sevgiylə toxunan əlin yaratdığı bu kainatı sevirəm.

***

Bütün şəhər yatıb.
Ürəyimin tənhalıq qoxuyan küçələrində gəzinirəm.
Ümidlərimi çıxarıb rüzgarlara sərmişəm.
Bir yağış yağacaq.
Ürəyim heç nə istəmir, hər zamankı kimi.
Nə yatmaq istəyirəm, nə də yatmamaq.
Divardakı saatdan zamanın addım səsləri gəlir.

O, başın; alıb elə hey gedir.
Kölgələr oynayır divarımda.
Divar.
Divara baxıram, gözlərim ağlayır,

yaşları süzülür içimdəki divardan.
Bu gün də bir az susuram.
Gözlərimdən baxıram sadəcə.
Baxıram.
Çöldə bir ağac var, üstündə küləklər.
Günəşin çatmağına az qalıb, gecə azalır.
Dumanlar içində bir ilxı görürəm.
Haradan gəlib - bilmirəm.
Gözləyir.
Röyama gedəcək.
Durum onu aparım, gedim...

***

Köhnə bir dost istədim,

başımı xatirələrinə qoymağa...

***

Tələsmə ruhum...
Birlikdə getməliyik.

***

Tərəzi

Dayan.
“Sən” adlı yerdə “sən” axtarıram çoxdandır.
“Sən” deyə gəzərkən əlimə “sən” verirdilər.
Aldandım çox.
Əlimdəkilər qum kimi...
Başıma gələn ən çox “sən” içində ən çox “sən”i axtardım.
Nə qədər axtardığım yadımda deyil.
Susub dayanmışdım.
Burada gözümü açdım.
Gözlərim boşluğa baxarkən axtardığımı hiss etdim.
Gülümsəyib gizlənən səni ağlayaraq axtaran mən...

Vaz keçmədim.
Çox aldandım.
İncitdilər yalan “sən”lərlə.
Bir iz tapdım.
Çox gözəl iz...
Sevgini unutmusan olduğun yerlərdə.
Ondan düşdüm izinə.
Bir tərəfdə sən, bir tərəfdə mən.
Gülümsəyirsən.
Olduğun qədər və olduğun kimisən.
Olduğun yerdəsən.
Güvənirəm.
Tarazam.
Önəmlinəm.
Mənimlə xoşbəxtsən.
Hər tərəfdə ətrin, musiqin, nəfəsin, ruhun, nurun varkən,

sən gizlənə bilməzsən.
Dayanma.
İzlərinin nuruyla yol tutmuşam.
Keçdiyin hər yerdən nur damır.
Mənimlə oynayanda nurundan sol tərəfimdə iz qalıb.
İtmərəm artıq.
Fərqindəyəm.
İndi.
Sənin gözlərin tərəzinin bir tərəfi,

mənim gözlərim o biri tərəfi.

***

Özünə gedən yolu tap,

cənnətlə qarşılaşacaqsan.

***

Əgər içində sakit balaca çay axırsa,

ağacların səninlə danışdığını duyursansa,

otların, güllərin sənin fərqində olduğunu görürsənsə,

kainatdan gələn səsləri

qulaqların xoşbəxtcəsinə qəbul edib

səni gülümsədirsə,

əriyib kainatın qəlbinə qarışırsan deməkdir...

***

Gedək deyirsən.
Gedə bilməzsən.
Susduğum qədər yorularsan.
Sevilmək istəyirsən, ürəyimdə azarsan.
Sən ancaq qarşıdakı yolu görürsən, yollarımda dolaşarsan.
Özünü görmürsən, məni hara aparacaqsan?
Yalanların özündən böyükdür, amma mənim əynimə olmaz.
Vəfan ölümə qədər çatmaz, mənim vəfamdan ölə də bilməzsən.
Evini tanımırsan, tənha şəhərlərimdə itərsən.
Həyatın nəyə acdır? Heç nəyim yoxdur mənim.
Bütün həyatını bircə addımla keçərəm, arzuların tökülər kal-kal.
Bu dağ sənin çıxmağın üçün deyil, çıxmağa çalışsan, sinəndə ucalacaq.
Qaranlıq diblərdə gözsüz balıq kimi yaşayırsan, mənə tor atırsan...

***

Yazmamaq yadımdan çıxıb, yazıram.
Bəzən oyaq qalmaq yadımdan çıxır, durub günortaya qarışıram.
Ağlamaq yadımdan çıxanda gülürəm.
Bəzən dünyanı unuduram, boşluğa düşürəm.
Bəzən itməmək yadımdan çıxır, azıram Günəş işığında.
Bəzən məhəbbət yadımdan çıxır, ürəyim ölür...
Ölümü unutmuşam, yaşayıram, amma bəzən yaşamaq yadımdan çıxır.
Bəzən səni xatırlayıram, kim olduğumu unuduram.
Mən gələndə səni unutmuşdum,

gördüm, yadıma düşdün, gəldiyim yeri unutdum.
Sonu yadımdan çıxdı bu yazımın, bilmirəm harasındayam.
Harasa gedirdim deyəsən, bu yazıda durdum.
Amma, Günəşi unutmuşam, onda gecədir.
Nədənsə tutmalıydım axı, itib gedirəm.
Yol yadımdan çıxıb, dayanmışam.
Görmək yadımdan çıxıb, qaranlıqdır.
Susmaq yadımdan çıxıb, baxıram.
Amma, nəsə deyəcəkdim, unutmuşam...

***

İstədiyin qədər qaç, ən azı əlində qanadlarımın izi qalacaq...

• Sərdar Ortaçın məhkəmə prosesi sona çatdı
• Marka kolleksiyası - Karel Çapekin hekayəsi
• Azərbaycanda ilk dəfə "Nəsimi" operası təqdim olunacaq