ey dili qafil fil faili məchul fani f....

zinc döyüb işıq yaxacam niyə qaranlıq şahım

Sərmayə əsarətindən qurtulub özünün əlindəki qəddar kapitalını qapdırmamaq üçün sufi bürüncəyində “mərhəmət işığını” dünyaya səpələyən bu göreşən zümrənin zınqırovlu zənbilində əslində zibildən başqa baş yazı ola biləcək “biclik” bülbülünün “qanlı nalələri, əfğanları” sinə parçalayıb göz yaşlarının sellənişindəki səslənişə bais olarkən, “mən sizi başa düşürəm, amma belə etməyin” hayqırışına hayıf qıran, hayıf çıxaran bir çaxnaşma çiləsində mənə yaraşdırılan “barbarlığımı” cilalamaq istəmirəm.

İstiqrarlı olmağınıza təminat Təmkinlə Verildiyi vergüldən sonrakı gününün başlanğıcında başını busəylə bəsləyən bəsirətlə bəxtinin Buxarısında buyrulan o tənhalıq dolu dəlilləri din adlı əmanətlə ələyib arıladan, aylı bir gecədə suların üzərinə sakit sehriylə sərilən sədaqətini varlığımda itiləyən o ölüm mələyi mənim müşküllərə millənən (mərasimlərimi) məsafələrimi öz iqtidarı altına aldığından əlimi qaldırıb qaybın qaysaqlanmış qiyamətinə uzadıram.

Bir saray inşaaaaaasının torpağı üzərində üzünün izinə düşüb dövranın döyüş çəlləklərində cahilliyini saxlayanlara azar-azar baxaraq qılı qırx yaran naləsini yeri gəldiyində işə salan nigarançılığını nisyə bilib bəraətini ilkin izahıyla isladan, o yoxsul yaxasındakı yoxuşlarda yıxılıb dursa da, geri çəkilməyən, cənnətin cəhalət dolu cariyələriylə cilə çıxaracağını düşünən bu mərasimpərəstlərin məkirli mənzillərində mənim müsafirliyim heç bir nəfəs həcmi qədər hücumda da həddini aşmaz, bayım....

lay-lilay

ey dili qafil fil faili məchul fani f....

mən danışsam ölər padişahın qızı...

günəş elə biləsən kainatın bütün ağırlığın yüklənib gətirir

kainat günəşə yumaq kimi sarılıb

bu sabah çıxıb üfüqə

aşağıda Azərbaycan işıq yurdu adında bir ölkə

köləlik zəncirini qırıb o da öz haqq ipliyiylə sarılsa bu günəşə

bu dağlar bu çöllər

elə bu meşin qoxulu bu meşə

nədən qucaq açıb hər addımda cəsədə ölüyə leşə

avropa ova çıxıb bu torpaqlarda

məni parçalayır şeytanları tapınaqlarda

günəş ağırlaşıb sanki düşəcək yerə parçalanacaq odlu kürə

qaf dağında

kür araz ovalığında

şumerlərin oğuzlara keçən qanında

min bir adı itir işığın gülün

atını minib sinəsindəki sazla çəkilir göylərə aşığım

ay adıyla mizrabı göz dağıdır başım üzərində gecələr

azıx mağarasında yolunu azmış yad düşüncələr

nəfəsindəki yazılarıyla yadıma düşən ərənlər

qeybdən sızan bir səslə varlığımı doğrayırlar:-

“balıqmı tuturlar günəşi gözümüzə salıb işıq tilovlarıyla?”

alay lilayla dalay lilayla dalay lilayla

lilay layla lilay layla lilay layla layla

qadin

ey dadi bidad danəndə dəhan dərviş d...

məzən olsun ey şah...

hanı sənin bərəkətin

skif

şumer

hun qanını bərk bərk tutan bətnin

qanın ən al-ını tənində gizləyib sehirləyən

qınansa alnının ağlığıyla gizildəyib şehlə üzünü yıxayan

şəhla adlı o dilbər yalnız şah oğlunun barmaqlarını toxundurub sinəsinə

doqquz aylıq ağrısını bayrağına toxuyub laylasını yayar ipəyinə

savaşdan dönən ərin yapışıb atının cilovundan

üzü yuxarıya baxar

gözləri igidinin gözlərini bir cüt tac kimi qaldırar göylərə

sonra da başına qoyub keçər yuvasına içəriyə

ər döyüşər

xatun qazanar savaşı

ər döyüşər

xalqın aşı bişən qazanının başındakı arvadı qazanar

belədir Xaliqin qız başına açdığı oyun

gecə nəyə yarar qurd ulamazsa yurdun qapısı ağzında

ulamazsa və səsi işləməzsə qundaqdakı yavrunun qulağında döyünən adına

yurd qapısının ağzı ayın nurundan daman keçiddir derlər

bizə gələn ordan keçər

bərzahdan gələnimiz də əli nizəli ayın nuru olan yurd qapımızdan adlar bətnlərə

bəyliyimiz yerindədir

bəyliyimizi bəyənənlər də yeddi qatımızdan keçərsə ruh titrədər can inlədər

çıxılanımıza üzülər cəmimizə baş əyər

özünü hasilimizlə biləyər varlığımızla itiləyər özünü

hekayəmi ovlayım

ey dili qafil fil faili məchul fani f...

padişah baxsa pəncərədən inanmaz gördüyünə...

nə arxivlər nə bəlgələr nə əlyazma savaşları

tarixin gün düşməyən qaranlıqlarında ağzı bağlı hədələr

hələ də boğçasında qat kəsmiş bilməcələr

çalxantılar arayışlar sonu gəlmiş gülüşlər

edam öncəsi üzündə tutqun buludların haşiyə çıxması

gözlərin irilərək zilləndiyi fələklər

üzüntü həngaməsi səs çıxarmayan mələklər

arasam içimdəki burulğan dolu cəhətlər

məni ki tanırsınız səsim ahəngə xilaf

məni ki səs biləli avaz qırtlaqda tiyəm

aha bəyliyim həssas azar qırmış biçarəm

ahuları bəyənən hansı zərdir pərdəsiz keçərəm

bulud suya su torpağa hikkəsini qandırır

bu sualı sil aparım hekayəmi ovluyum

qoy üşənən mən olum göyü dinşəsin halım

hiyləmi əsirgəsəm yenə yerdə mən olum....

köksümdə dəmlənər

1. ey dadi bidad danəndə dəhan dərviş d....

2. qaz vurub qazan dolduran şahdır da...

3. nə zamansa axar su olduğumu bilirəm

4. azmanca bir sura səs soluğuyla dolduğumu

5. bölürəm vaxtımı keçmişə düşəni nəşəmdi

6. gələcək göyə çəkilmiş şəklimlə kəmdi

7. yol ayrıcında ucunda baş yellənən nizə

8. izimə saldığı artığı udub div meşə

9. bu səslər qulağımdan yönəlir ağlıma

10. ağlama deyirəm lağımdakı maymağa lağlağıyla

11. dönüb gedirəm dirilir canımda su səsi

12. döyülüb gəlirəm div gəlib içimdən su içir

13. öyünmək gülüşdən betər suçumu çəkir

14. çimir getmir gözümə qan tər eyzan kirdir kir

15. başımın üstündə böyürür ay böyüyür

16. yuyur uyğumi su məni quş olmağa qoymur

17. çəkir altdan çəkir üstdən tarımam

18. tarının simləri suya düşmüş hərcayiyə

19. başımı itirsəm it hürsə kürsümə

20. köksümdə dəmlənər əzilən nilufər

21. fil gələr lərzəsin əsdirib hönkürər

22. kərəmi kiridən də var kərəmi ağrıdanı bir sor

23. qurşanıb qılıncın qaftanı eyzan tən malı

24. sualı vəbalıdır bu alpların ağrısnın...

gül

ey dili qafil fil faili məchul fani f...

deyin padişaha şam yandıracam...

bir gülü görməyimdə mədəniyyət işvəsi oynar

bir gülü görüb durmağım göyləri bu işə qatmağımı demirəm hələ

gətirib töksəm dibinə qıvrılar içindən su

su rənginə dönüşər gülün su rəngi güldən alar

indi ona toxunsam bütün yalnızlıqlar oynar yerindən

ya özümü tox tutsam yanğın başlar ürəyimdən

bir gül baxçada mədəniyyət deyib durur

nəfəsimi kəsir gözlərimi yumur dodağımı tikir

beləcə sükut vurur üzərimə içimə qaytarır var-gəli

qırx keçidimdə saxlayır məni yeddi yerimdən əyir

ərzin nehrlərini axıdır sorağına

bu gülü gör qafil, məni sonra qına

bu gülə yaxınlaşsam bir addım da nə olar görən

yerinmi göyünmü haqqına girdiyimi bilmirəm bilmirəm

əyilib qoxlasam bütün qisasımı dünyadan alıram (demək) ələk-vələk

əyilib qoxlasam bütlər yıxılası bütlər dağılasıdı

gül varsa qarşımda gözə almışam hər şeyi deməkdi

gülü gördüm gülü

içimdə mədəniyyət şahlandı

gül elə açıb elə pardaxlandı

dərmədim əlim havada qaldı

mən təslim mənliyim təslim mənəmliyim təslim

paris təslim london təslim tel-əviv təslim

cana sızan

ey dili qafil fil faili məchul fani f....

padişaha bəxşiş olarmı yavruların göz yaşı...

nəydi hüzünlərə vurulub ayrılıqlara düşkün işığa güvənc

düşüb də gizlinlərə sirr bükülüb yeddi qat

gəldim min bir rəng bərrakladan nurların qovha qovunda

yerə minnət torpağa sitəm dünyaya giləm

bir giləydim hədəfim hərdən bir sapıtanda qaragözlü qaplanların qırımından

ovları buraxdığım olurdu ovalarda onda ovulurdu mənim məndə qan adlı obam

yıxılnınca əllərim tökülərdi böyür başımdan

qalxınca min budaq kimi şaqqıldardı sümüklərimin ahəngi

yox belə bir gülün tikanıyla dialoqu keçmədi şeirlərin sözlərdən qalma şəhadətinə

yox beləsi

əsla olmayacaq da

titrək yanaqlarında aləmlər hansı üzlə sirrini açır Adəmin ədəbinə

mənə düşən gözlərimi açmaqdı

bu da bir qıpçaqlıqdı bu da bir alaçıqd bu da dünyaya bir qılıqdı qalıqdı

istər çöllər yığılsın bir gülə sonra baharda çıxsın tumurcuğundan göyün altında boşluq oyalasın

məni çıxarsın seyrə dursun pışvazıma pəri qızlarının suların başındakı qılıqları

məni salsın eşqə

məni salsın eşqə bir göylə bir yerin cana necə sızdığını görsün

eşşək dərdi

ey dili qafil fil faili məchul fani f...

istəyirəm eşşək olam ey padişah..

elə başımı qaldıran kimi eşşəklərdən yazıram

bu ölkədə başqa heyvan yoxmu

bəlkə də küləkdə aşqa ayrılan yoxluğam

elə isə ya əxi bu eşşəklərdən niyə yazmağa hazıram....

əlli isə yüzə qaldırıram... qafalarının içini qazıyıb payalara keçirir hasarlardan asıram

eşşək hara eşşək mövzusuna şərik çıxmaq hara

mən təbiətlə yarışa bilmərəm

yarışa bimərəm bu qanqal bitirən çöllə bu anqırtı yayan dərəylə

yarasa bəsləyən bir qalada bitlənən çalağan da axırda ayılır dərddən....

eşşək anqırsa da səsini unudur

eşşək xoruz deyil ki anqırdığı vaxtı bilə vaxtı köçürə yaddaşına

(payı axurda qalıb ...ona nə var sultanın da taxtını kiçildir yaradılışında...)

şəhər aşıb daşır

şəhər aşıb daşır onların yerişindən onların duruşundan

səslərindəki o hicran günlərindən qalma sinə parçalayan hədə

qoymur yaxınlaşaq yurda

qoymur keçək mətləbə....

badə nə badə badə nə badə...

özü gəzir şəhərdə səsi qalmış olar dərədə..

• Bizim insanların mənəviyyatını korlayan budur! - Aqşin Yenisey
• Yazıçılar
• Məşhur müğənni vəfat etdi