Kulis.az Lalə Niftəliyevanın yeni şeirlərini təqdim edir.

Yenə gəldim

Yenə gəldim, əlim ətəyimdən uzun,

Yenə unutmuşdum sənin varlığını,

Onun ətəyində qıldığım namaz haqqı,

Bu dəfə o idi deyə bütün ümidlərimi

qurban kəsdim...

Yenə gəldim, gözümdə bir yığın payız

Ürəyim xurt-xəşil, ruhum əzik-üzük.

Onun gözlərinə and olsun ki,

Bu dəfə odur deyə, səni də

qurban verdim...

Yenə halım qripdi, deməsən də bilirəm

Məndən başqa, hər kəsin qapısında

qıfıl...

Növbəti gedişədək bütün inanclarımı,

Qurban deyirəm...

Acam

Bir yığın sən tökülüb çarpayıya,

hopub yorğan-döşəyə.

Bir tərəfdə yarımçıq ahlar,

bir tərəfdə qorxular.

Tən ortada biz qalmışıq,

“biz”, dedim amma

sən daha çoxsan.

Bəlkə atım bu yorğanı, döşəyi?

Çırpım bəlkə çarpayını?

Elə, uzanıram ki, yatam

əllərində boğuluram.

Hıçqırtıma diksinib

maddım-maddım baxırsan.

Qorxuram ağlamağa,

yan otaqda yatan var.

Qonşular da səhv anlayar.

Bir yığın sən tökülüb mətbəxə.

Boşqablardan əlini,

"rumka"dan dodağını, çəngəldən barmağını,

üzümdən gözünü yuya bilmirəm.

Bəlkə atım bu qabları?

Bəlkə qırım "rumka"ları?

Soyuducuya da bir ovuc

sevgi qoyub getmisən.

Aclıqdan ölürəm.

Doğulmayan uşaqlara

Mən o, qoca kişinin

ovcuna qoyulan 20 qəpik qədər

vicdansız...

Qarşısına it yemi tək atılan

"Astra" siqareti qədər

utanmaz...

Çörəksiz evə gələn

o, atanın ayaqqabısı qədər

çirkli...

İlk dəfə sevişən

17 yaşlı oğlanın

həqiqəti qədər

saxta...

İnsan kimi müqəddəs,

Allah qədər günahkaram.

Hər doğulan körpə qədər

bədbəxtəm.

Sən, mən olmadan,

ananın sancılarını

dola boynuna,

as özünü.

Ey sularda boğulmayan günahkar,

havada boğulmadan ananın səsini iç,

zəhərlən.

Qayıt qaranlığında

nur olmağa davam et.

O dünyanın günəşin

bu dünyaya daşıma.

İndi ömrüm yas yeridi

Sənin yoxluğuna ürəyim mağar qurub,

Ehsan verir gözlərim....

Eh.. Gözlərim bir yana

Ayrılığına dil deyir əllərim.

Qürbətdə ölən kimsəsizin,

Nəşi təki çürüyür,

Toxunmadığın hər yerim.

Kədərimdən saçıma qırmızı yaylıq salıb,

İçimdəki ağlaşın ritmi ilə rəqs edirəm.

"Yasin" oxuyur içimdəki qırıq qəlb

yoxluğuna...

Şükür edirəm mənsiz olan varlığına.

Çiyinlərimə tabut boyda ağırlıq,

İçimə sən boyda boşluq,

Həyatıma intihar qədər günah yığan,

İndi ömrüm yas yeridi.

Gələni yox, gedəni yox...

Hər şey yaxşıdı

Ayrılığa qalib gəlmişəm,

hə... o getdi, hə... yaxşıyam.

Yatağım genişlənib,

qablar artıq bir nəfərlik çirklənir.

Siqaret kötükleri çoxalsa da,

rumkalar çirklənmir.

Daha səninlə bağlı hər şey

xatirəyə dönüb, tozlanır.

Axtarmır gözüm metro çıxışlarında,

yolum düşmür biz bilən o

ikimizin oturduğu "skamya"dan.

Ərəbləri də tək söyürəm,

şeirləri özümə həsr edirəm.

Yaxşıdı hər şey,

ürəyini qırmışam,

çox yaxşıyam.

Sənin uzanan saçına inad

saçlarımı kəsməyə

qərarlıyam.

Elə bilirdin yoxluğuna içəcəm,

içməyi tərgitmişəm,

başım ağrımır,

hər gün yeni film kəşf edirəm.

ümidlərdən ümidimi üzmüşəm

Sən gedəndən hətta müdrikləşmişəm.

• MEMİM-in “Mədəni irsini qoru” layihəsi Qobustandan başlayıb
• Nicat Rəhimov: "İlkinin atası savadsız həkimlərin ucbatından öldü"
• Mədəni qadını da özündən çıxartdılar: Ora söyüş yazmaq lazımdır...