Şeirlər vardır, yazıldığı gündən dillərə, könüllərə düşən... İllər ötüb keçsə də yaddaşın bir küncündə, dilin ucunda qalan...İnsan yaşa dolsa da heç zaman qocalmayan, hər zaman öz estetik təravətini saxlayan, vəsf etdiyi duyğular qədər təmiz, saf və əbədi olan şeirlər. Kulis.az-ın “Günün şeiri” layihəsində bu şeirlər yada salınır. Bu ölməz şeirlərə yeni könüllər, yeni könül evləri, yeni sevgilər tapmaq üçün... Şeirləri çoxaltmaq üçün...

Cəlil Cavanşir: “Sən gedəli...”

Sən gedəli,

gözlərimin nəmini

Nə istilər, nə küləklər qurudur.

Nə çətinmiş sənsizliyi yaşamaq

Ağlayanda bu bədheybət “uşağı”

Heç kəs, heç kəs sənin kimi ovutmur…

Sən gedəli,

Bayramları əlim boş.

Uzanıram yatağıma. Gülürəm…

Ya xəstəhal, ya ağrılı, ya sərxoş

Yaşadığın o küçədən tək keçib

Pəncərənə baxıb, baxıb gülürəm…

Sən gedəli

Günlərimin düzümü.

Qarışıb eee, bir-birinə qarışıb.

Sən gedəli hey söyürəm özümü.

Yəqin kimsə eşidibsə,

-danışıb…

Sən gedəli

Bir az sərsəm kimiyəm.

Şirin gəlmir daha sabah yuxusu.

Hərdən yemək bişirəndə, yatıram.

Ayılanda diksinirəm.

İlahi, hardan gəlir yanıq yemək qoxusu?

Sən gedəli,

Hər şey bir az başqadı

Sabahlar da darıxmaqdı,

gecələr də darıxmaq

Sən getdiyin uzaqlardan küsmüşəm

Nə çətinmiş uzaqlardan qayıtmaq…

…Noolar, dön gəl, vallah olmur unutmaq….

• Mirzə Cəlil haqqında danışdığım artıq-əskik şeylər...
• Zamana yayılmış, bəlkə də, dağılmış tanrı!.. - Aqşin Yenisey
• Qızı öldü, əri güllələndi, özünə qəsd etdi - Rəfiqəsini sevən şairin faciəvi həyatı