Bir az aralıda həsrət və qürbət

Adil Mirseyidin əziz xatirəsinə

O, şair idi – onu deyirəm...

Güzgüdə oxşarını görüb

üzünü gizlədən adam,

güzgüdə yuxusu çin olan adam

baxıb görər

bu şəhər başdan-ayağa paltar dükanı...

Bir az aralıda

vitrində Rodenin “Mütəfəkkir”i

çılpaq,

Rubensin gözləri kədərli...

Bir az aralıda

Xəzər dənizi –

Kürün deltasında bir yaşıl yarpaq...

Bir az aralıda

intihar etməyə Sena çayı,

Plase des Vesker bağında

bir qərib türbə –

bir az aralıda həsrət və qürbət!

O, rəssam idi – onu deyirəm...

Küsəyən bulud adam –

Kətan tapmayanda yağlı boyada

ağ kağıza köçürərdi rəsmlərini,

sulu boyada çəkərdi göy üzünü –

göy üzü onu çəkərdi,

qeybə çəkilərdi buludlarda

küsəyən bulud adam,

bulud üstə çömbələn

adda-budda Budda adam...

O, şair idi,

O, rəssam idi – onu deyirəm...

Minor səsli nəğmə adam.

O – həm səsdi, həm də sözdü.

İki səsin dueti

iki sözün dueli deyil,

güzgüdən qaçan,

buluddan çıxan “Ay süvarisi”,

eşitdinmi?

Bir az aralıda

zəng çalır Bakıda Notr-dam kilsəsi...

Bir az aralıda

Parisdə Monpamasye məhəlləsi...

Cümə məscidinin azan səsi...

Bir az aralıda həsrət və qürbət...

Parisə gedən qatarlara

bilet satılmır Ləki vağzalında,

Qəbiristanlığında yer tapılır qərib şairinə.

Bir bax,

bir az aralıda

sevdiyin əncir ağacı əl uzadıb baş daşına...

Bir az aralıda

ana qəbri – vəfalı,

qardaş qəbri – aralı.

İnanmırdın, inanmazdın,

Bakı – Parisdən,

Ləki – Bakıdan vəfalı...

28 sentyabr 2014

• Lənkəranda Azərbaycan Teatr Xadimləri İttifaqı İdarə heyətinin səyyar iclası keçirildi
• “44” filminin çəkilişləri davam edir
• “Xalq artistinin atası Mirzəxəlil kim idi?“ adlı hekayələr kitabının təqdimatı keçirilib