Kulis.Az Saqif Zeynalın yeni şeirlərini təqdim edir.

...

Unutmaq bir şey deyil

Unuda bilməmək,

Unudulmamaqdı sevgi…

İndi mən narahatam

Hardasa kimsə məni unuda bilmir…

Bir gün mən də unudulacağam

Sən də unudacaqsan.

Deyəcəksən inan mənə, inan

Tənhalıq yaxşıdı adamlardan…

***

İndi bir güllə səsi diyirlənəcək dərə aşağı.

Əks səda verəcək kəndimizin

Mamır qayalı qulaqları...

Barıt qoxulu axşam

Duman kimi çökəcək kəndimizin üstünə.

Biz qara günümüzü qavğaracağıq...

Anam: Aman hey, neyləyəcəyik, nə edəcəyik, hara gedəcəyik?! Deyəcək.

Atam əliynən uzaqları göstərib: Ağcabədiyə!

Deyib sındırmaycaq zorlanmış kişi qürurun.

Özünə bir az da görkəm verib

Boğazından keçməyən qəhəri çeynəməyə başlayacaq.

Sonra üzünü arxaya çevirib kövrələcək,

Gözlərindən iki damla yaş düşəcək kəndimizin üzünə.

İndi nənəm xoruz qanı kimi qırmızı,

Tünd bir bayatı dəmləyəcək...

Sonra Çənbəri çağırmağa başlayacaq: Çənbər haaa,

Çənbər haa,

Çənbər ha,

Çənbər...

Sonra qapımızdakı daşın üstündə oturub

Uşaq kimi ağlamağa başlayacaq...

Səhər atamın traktoruyla

Ağcabədiyə, Valeh əmigilə gələcəyik.

Qayıdanda yurdumuzu boş görən Çənbər

Daşın üstünə çıxıb

Üzü Allaha sarı ulamağa başlayacaq.

Bu gecə nənəm yuxuda

Çənbəri çağıracaq...

***

Daha çox terroristlərə oxşayan mollalar

Saqqalların tumarlaya-tumarlaya

Hər gün dua yollayırlar allaha

Minarələri raketə oxşayan məscidlərdən…

***

Əllərim vardı bir zaman

Barmaqlarım yox idi onda.

Əllərim vardı, əllərim

Əlimi sən tutanda.

Sonra itirdim səni,

Sonra bu yiyəsiz əllərimi…

Unudulmağı

Sən əllərimi əllərindən salanda

Əllərim əllərindən düşüb ciliklənəndə,

Barmaq-barmaq olanda öyrəndim.

Sənsizliyi saymağa başladım sonra,

İndi bir bölünsün sıfrıncı barmağımı qatlayıram…

İndi sonsuz sayda barmağım var,

İndi sonsuz sayda sənsizlik var,

İndi sən Tanrı qədər yoxsan…

Yolqırağı şeir

Sevgililər parkı

Gənclər parkıyla üzbəüz

Mavi binanın damında

Fikrə dalmış baxaraq

Hərdən bir tərpənir

Havanı qoxlayaraq

Və mən yalnızlığımla yürüməkdəyim

Otların başının arasıynan

O üzdə uzanan narahat səkilər

Səkilərin üstündə əlləri işə düşmüş ustalar

Ciblərində qəpiklər oynaşan fəhlələr

İşiniz irəli olmasın heç!

Demişdi bir dəfə dostum

Bic-bic gülüşmüşdülər çəlimsizlər

Sevgililər parkı

Gənclər parkıyla üzbəüz

Qovaq ağacının yarpaqlarının musiqisinə oxuyan qərib quşlar

Yolqırağı uzanan ümidsizlik

Hərəkət edir hərdən bir

Dodağının altında mızıldayaraq

Və mən yalnızlığımla yürüməkdəyim

Otların başının arasınynan

Əllərinin qoxusu

səndən sonra sənsizlik başlar

bu kimsəsiz uzaqlarda

sənsizlikdən sonra boş qalan qucağım

çəkilər ovuclarımdan əllərinin qoxusu...

indi bu ruhsuz əllərim cibimdə gizləmək üçün

qollarım yanıma salıb gəzdirmək üçün

dilim susmaq üçündü

susmaq!

səndən sonra darıxıram

otağın çatlamış divarları

indi divarlarda sənsizliyin xəritəsi...

indi daha çox hiss edirəm ürəyimi

qolumdakı saatın atmış ayaqlı

üç başlı əqrəbinin sancmalarıyla

hər gecə masamın üstündəki saatın

qulağını bir daha durmamağa bururam

bir də üzü sənsizliyə durub

gəlməməyini gözləyirəm

ən uzaq tənhalıqlarda...

• "Bəx­tim on­da gə­ti­rib ki..." - Rasim Ocaqov niyə eyni aktyorlarla işləyirdi?
• 6 noyabr – Azərbaycanda Radio və Televiziya işçilərinin peşə bayramıdır
• Zəfər Günü münasibətilə Vyanada “270-ci səhifə“ sənədli filminin təqdimatı keçirildi