Mevlana türbəsində - Azər Abdulla yazır

Mevlana türbəsində - Azər Abdulla yazır
4 avqust 2016
# 11:11

Yeniyetmə çağlarımda Zəngəzurun adlı-sanlı “Buğukar” pirində, sonralar ayrı-ayrı zamanlarda Bakının “Göy Məscid” “Təzə pir”, “Əjdərbəy”, sonralarsa Ankaranın möhtəşəm “Qocatəpə”, İstanbulun “Aya Sofya” məscidlərində olanda da adi halım dəyişmiş, duyğulanıb həyəcanlanmışdım. Ancaq 2013-də dünyanın dörd yanından qara, qırmızı, sarı, bəyaz dərili yeniyetməsindən tutmuş çəliyinə söykənə-söykənə çətinliklə addımlayan qocalarına qarışıb Konyada Həzrət Mevlananın türbəsinə qədəm basaraq ilk dəfə içimdəki yeni Məni görəndə bambaşqa hala düşdüm. Başım, bədənimdəki tüklərin kirpi tikanı kimi qalxıb gərildiyini duydum. Həmin anlar buluddan da, işıqdan da yüngül o Mən, məniydimmi, beş, yeddi yüz il, bəlkə min il öncəki babamın ruhuydumu... altmış iki il öncə son kərə yaylaq yerinin ən uca ərazisində ulu babam axund Seyid Əhmədin adına (şəcərəmizdə bu ad neçə yol təkrarlanıb Allah bilir...) bulağın başında qurban kəsdiyimiz günnü-günəşli günü... bir də babamın gündüzlər məsciddə ibadət, zikr etməklə məşğul olduğundan gecələr Ay işığında yaylaq yerindən də yuxarıda olan Topdakı zəmilərinə qalxdığını, adına olan bulaqdan azca aralı günbatan səmtə yollanıb iki-üç yol “türşe, türşe” səsləyəndə qalın palıd ormanından bir cüt boyunduruqlu, xışa qoşulu yaraşıqlı maralın zühur etdiyini, aylı gecədə babamın arxasınca düşüb dünən gecə əkilib yarımçıq qalmış zəminin qırağına gəldiyini xatırladım... İndi adama əfsanə kimi görünən kəramətli babamla bağlı bu olayı kənd adamlarından eşitmişdim. Deyirdilər, o aylı gecədə sonsuz bir qarı babamı güdərək baş vermiş o sirli olayı səhərin gözü açılcaq kəndə yaydığından(!) marallar babamın çağırışına daha gəlməyib. Uşaqlıq çağımdan bu olayı eşidəndə sonsuz-züriyyətsiz o qarıya kin-küdurət bəsləyir, böyüdükcə nifrətim acım-acığım da çoxalıb böyüyürdü. Mevlananın türbəsində özüm də bilmədən qarını bağışladım. İçimdəki qocalıb-qarımış zindan kimi ağır acığım, nifrətim canımdan sıyrılıb yox oldu. Mən özümü bulud kimi, ışıqtəkin yüngül hiss etdim...

Mənbə: “Oğuz eli” qəzetinin Mövlanəyə həsr olunmuş “Yazıçı” adlı xüsusi buraxılışı

# 1361 dəfə oxunub

Oxşar xəbərlər

Travmatik yaşantının vizual simvolu - Dilrubanın bananlarla oynama aludəliyini niyə birmənalı yozmaq mümkün olmur?

Travmatik yaşantının vizual simvolu - Dilrubanın bananlarla oynama aludəliyini niyə birmənalı yozmaq mümkün olmur?

15:00 12 avqust 2025
"Onu “Beş dəqiqəlik yol”da necə sevmişəmsə..." -  Yaşar Rzayevin Vəlisi ilə  Anarın Kəbirlinskisini qoşalaşdıran nədir?

"Onu “Beş dəqiqəlik yol”da necə sevmişəmsə..." - Yaşar Rzayevin Vəlisi ilə Anarın Kəbirlinskisini qoşalaşdıran nədir?

09:00 11 avqust 2025
"Buna Azərbaycan dilində yazılmış mətn deməyə adam çətinlik çəkir..." -  Abbasqulu ağa Bakıxanov niyə  ərəb-fars tərkibləri ilə yazırdı?

"Buna Azərbaycan dilində yazılmış mətn deməyə adam çətinlik çəkir..." - Abbasqulu ağa Bakıxanov niyə ərəb-fars tərkibləri ilə yazırdı?

12:15 8 avqust 2025
Yar yaraya çevriləndə... -    Müşfiqin illüziyadan gerçəkliyə sərt keçidi

Yar yaraya çevriləndə... - Müşfiqin illüziyadan gerçəkliyə sərt keçidi

09:00 8 avqust 2025
Xalq yazıçısı Anar: "Elçin bu sirri özüylə apardı..."

Xalq yazıçısı Anar: "Elçin bu sirri özüylə apardı..."

12:10 7 avqust 2025
"O tozu bir oxucu kimi boğazımda hiss edirəm..." - Firəngiz niyə Məhərrəmə ərə getməyə razı olur?

"O tozu bir oxucu kimi boğazımda hiss edirəm..." - Firəngiz niyə Məhərrəmə ərə getməyə razı olur?

09:00 7 avqust 2025
#
#
Ana səhifə Yazarlar Bütün xəbərlər