Kulis Hədiyyə Şəfaqətin yeni şeirlərini təqdim edir.

***

...Usta

Son rəsmini çəkməyindəydi...

Dayanmış zamanın tən ortasından uçub keçirdi

Qanadlarının xışıltısı duyulan ağ kəpənək...

Başımı qaldırdım və buludlara baxdım...

Sonra sarı-yaşıl çöl boyu uzaqlara...

Şəffaf tül kimi dalğalandı ətrafdakı hər şey

Kəpənək qanadlarının havasında

Buludlar bir azca çölə qarışdı...

Çöl bir az daha yaxına gəldi...

Və barmaqlarımın ucu toxundu tabloya...

Çobanyastığı çiçəklərinin tündlüyündəydi -

Rəng qoxusu yayıldı...

Kəpənək

Açıb-yumaraq ağ qanadlarını

Çərçivəyə doğru uçub getməyindəydi...

***

Yoxdur..

Sanki heç nə yoxdur...

...Ağ dumanın içində sehrə bürünən torpaq,

Dərinliyində çiçəklər,

Qoxu...

Gövdəsi qaraltı kimi görünən ağaclar -

içində yaşıl rəngin təlatümü...

Bətnimdə körpə - on ikinci ayında,

Doğuş öncəsi qorxu...

Hər şey geriyə çəkilmiş kaman ipi kimidir

Həyat - bir ox uzaqdakı mənzilində...

...Nağıl qəhrəmanları deyilik biz, Dostum,

Ədalət az-az hallarda qələbə çalır vətənimizdə,

Bəzən

Uğrunda mübarizəmizə dəyməyəcəkmiş kimi görünür son

Bu adamların arasında...

Amma yaşamaq istəyirik

Divlərin və mələklərin varlığının

Bir-birindən asılı olduğu bu dövrdə də...

...Hələ,

Bir az da deyəsən

Xoşbəxt də olmaq istəyirik?

Və sevgi...

Amma

Bu ağ dumanın o tayında çətindir hər şey,

Qapıların bağlı olması bundandır...

Onları aça bilməyəcəyin halınla barışmayacağam...

...Mənə

Həyatı sevən halınla gəl,

Gəl mənə çiçəkləri kökündən qopara bilməyəcəyin halınla,

Qarışqaları tapdalaya bilməyəcəyin,

Yağışda daldaya qaça bilməyəcəyin

Ocaq yandırmaq gərəkdirsə belə

Budaqları qıra bilməyəcəyin halınla...

Əllərini mən isidərəm nəfəsimlə...

Sən əsgər deyilsən,

Kişisən -

İlk gülləni günahsız adamlardan əvvəl özünə vur...

***

... Adam

Bir axşam qaranlığında yolunu itirdi...

Və yorulmuşdu da,

Uzandı qurumuş otların üstündə

Səfər çantasını başının altına qoyaraq...

Bir az keçmiş

Ay doğdu dağların arxasından, bədirlənmiş ay,

Adam

Bir ona, bir süd kimi ətrafını sarmalayan işığa baxdı...

Ayağa qalxdı...

"Ey,

Mənə yoldaş olursanmı bu gecə?"

Cavab gəlmədi...

"Ey,

Bir söz de" - səsləndi

Aya doğru daha bir neçə addım ataraq...

Göylər susurdu...

"Ey....

Ey....

Ey..." - qayalara dəyib əks-səda verdi Yolçu Adamın səsi...

...Ay işığında

Yarpaqları işim-işim yanırdı çay quanqının...

Oturdu və kürəyini ona söykədi...

"Ay səni,

Etdiyim bir dəlilikdir"...

...Ay yüksəldikcə

Yumulub

Yuxuya getdi

Adamın

Və quanq ağacının kölgəsi...

Vəli Əfə üçün

Bəli, Vəli əfəndi...

Yadındamı, yaşamın sevinc gətirdiyi zamanlardı,

Soruşmuşdum:

- Aşiqmi oldun? - deyə,

- Bəli - demişdin, kədərliydin...

- Bu ki, çox yaxşı xəbərdi...

...Eh,

O coşğu nəydi elə, o coşğu,

Eh,

Nə günlərdi...

İndi

Bir fincan çay qoyub qarşımıza

Üz-üzə susacaq iki adama çevrilmişik,

Çox zaman küçədəki yoxluqlara boylanırıq eləcə

Hərəmiz öz pəncərəmizdən...

Bizi dinləyəcək adamlar çıxıb getdilər,

Bizi sevəcək adamlar itirdik...

Yumruğumuzu sıxdıq dizimizin üstündə,

İçimizdə daha dərin uçurumlar yaranmaması uğruna

“Niyə?” - deyən bir sualı bitirdik...

Xatırlarsan,

Zaman-zaman

Etiraflar edəcək qədər qorxaqdıq,

İntihar edəcək qədər cəsarətli,

Keçdi.

Amma ürəyimiz daha artıq səksəkədədir sanki

Əllərimiz

Çay fincanlarının kənarında titrəyəcək qədər soyuq...

Nə oldu bizə, dostum, ayrı-ayrılıqda,

Biz belə nə olduq?...

...Görüşürük, iki ayda-üç ayda bir,

Bu iki ayrı-ayrı təkliyin əks olunduğu lövhədir -

Qısa-qısa kəlmələr, havadan-sudan

Əslində hər şey məlumdur,

Olanları ümumi bir-iki kəlməylə yada salırıq,

- Şeirlərini yaz, sən şairsən - deyirəm hər dəfə,

Əslində özümüzü daha çox unuduruq

Əslində Tanrı haqqında daha çox düşünürük

Daha çox dağılırıq...

...Bəli, Vəli əfəndi,

Bəli, belə-belə işlər...

• Nəyə lazım hamı bilə, sevirəm səni - Balaş Azəroğlu
• Ofeliya Sənani uzun fasilədən sonra
• Dədə Qorqud casus olub? - Zəhra Həşimova