Universitetdə oxuduğu zaman bir qızla tanış olur. Bir-birlərini çox sevirlər. Gündüzdən bir kurs yuxarı oxuyan sevgilisi onunla eyni kursda oxumaq üçün bir il kursda qalır. Lakin, qızın valideynləri ayrıldığı üçün anası sevdiyi qızı ona almır.
Onda məkrli yırtıcıda həyat əlamətləri göründü, o, pəncələrini və quyruğunu yüngülcə tərpədərək, başını qaldırdı və sürəkli fısıltıya bənzər səs çıxardı.
Mən heykələ yox demirəm, qoy olsun. Şəhərimizi gözəlləşdirsin. Ancaq heykəl bütə çevrilirsə, bəli, bu, təkcə dini baxımdan deyil, mədəniyyət baxımından da təhlükəlidir.
Hələ uşaq yaşlarından vərəm xəstəsi olan Hüseynağa Hadıyev bunu ömrü boyu hamıdan gizlədib. Yalnız ömrünün son günlərində xəstəxanada ona baş çəkən sənət dostları bunu həkimlərdən öyrəniblər.
-Mən... Mənim ayrı niyyətim olsaydı... Oğru olsaydam, day bura nöş gəlirdim? -Etibar qazanmaq üçün. Kərim yenə heç nə başa düşməyib çiyinlərini çəkdi. Kişi kisənin içindəki iyirmibeşliklərdən birini çıxarıb stolun üstünə atdı.
Amma bütün bunların hamısı bir yana dursun, Gülşad xanım qız nəvəsi Ləmandan xoşbəxt-xoşbəxt danışanda deyir ki, çox qəşəngdir, Hüseynağanın rus anasına oxşayır...
Bəstəkar Xədicə xanımı sevəndən sonra teatra içkili gəlirmiş. Tez-tez sevdiyi qadının pəncərəsinin altındakı skamyada oturub gözləyirmiş. Bir gün Xədicə xanımın anası onun bu hərəkətindən təngə gəlir və bəstəkara deyir: “Qızım haqqında müxtəlif fikirlər yaranacaq, ailəli adamsınız, evinizə gedin”.
Amaliya Pənahova həmişə mənim qarşımı kəsirdi. Elə bil, Hökümə xanımın xasiyyətləri də Amaliyaya keçmişdi. Hökümə həqiqətən də teatrda Allahlıq edirdi, onun bir sözü iki olmurdu
![20 noyabr gündəliyim – [color=red]Şərif Ağayar yazır…[/color]](https://ww.kulis.az/upload/images/news/2019/november/20/small/1574241523572_k54GgolQ.jpeg)
