Kulis.az bu günlərdə Kəlbəcərdəki ata ocağını ziyarət edən şair Elşən Əzimin elə ordaca qələmə aldığı iki şeiri təqdim edir.
Atam ağac, anam ağac qardaşım ağac
Ağac bitib evimizin hər otağında,
Atam ağac, anam ağac, qardaşım ağac.
Sən yuvamda yuva qurdun, mən budağında -
Yuva qurum, sən ol mənim yurd daşım, ağac.
Özüm ağac, sən hardasan? Səs elə görüm,
Gəl deyişək, xəbər bilək bir-birimizdən.
Mən söyləyim harda ötüb ağır illərim,
Sən də danış viran olan yurd yerimizdən.
Atam ağac, gələn mənəm, qayıdır köçüm,
Qoy kökündən məzarına torpaq aparım.
İcazə ver qapımızdan içəri keçim,
Susma nolar, səndən sənə soraq aparım.
Anam ağac, bəs bu evin səhmanı hanı?
Qoymaz idin toz da qona aynalarına.
Qərib eldə yaman artıb dərdinin sanı,
Qəm sığınıb baxışının mənalarına.
Salamat qal, ay bu evin ağac yiyəsi,
Bu ocağa sən doğmasan, mən yadam indi.
Nə olaydı kök ataydım mən də yanında,
Sehr göstər, ağac olsun bu adam indi.
Qoşma
Məndən o dağları xəbər alırsan
Yamac yerindədi, yal yerindədi.
Yurdumuz tarı-mar, evimiz viran,
Məhləmizə dönən yol yerindədi.
Bulaq o bulaqdı, dumduru, bumbuz,
Yığılıb başına lüləpər, yarpız.
Arılar uçuşur yenə vızhavız
Tanıyır çiçəyi, bal yerindədi.
Göyrüşlər yelpikdi, Vələs çətirdi,
Cığırlar yamacda sətir-sətirdi.
Çəmənlər naxışdı, güllər ətirdi,
Lalənin bağrında xal yerindədi.
Yanaşı çağlayıb qoşa axarsan,
Ay odlu İstisu, a buzlu Narzan.
Dərindən düşünüb sirrinə varsan-
Bu yurd möcüzənin bol yerindədi.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
