Kulis.az "Yeni imza" layihəsindən Məhəmməd Tanhunun şeirlərini təqdim edir.
Fasilə
(Sərdar Amin üçün)
uşaqlar, şeirləridir tanrının,
cavanlar, hekayələri, qocalarsa, romanıdır.
insanı janr olmaq yorur,
məsələn, o yazılmaya da bilərdi..
adamlar da tanrıdan geri qalan deyil
lirik növdə sevirlərsə, epik növdə ayrılırlar
dramatik növdə unudurlar yer adamları
şairlər adamların ağrısında gəzinərlər
Bu söz dərziləri kağıza tikərlər kəlimələri
heca şeirlərindən köynək üçün cib, məsələn
Və bütün şairlər bilir ki,
insan bəzən itirdiyini axtaranda tapır unutduqlarını
qadınlar şairlərin tayı deyil
mürəkkəb qoxan barmaqdansa
ətir püskürdülmüş bədəndir
boya qoxan divardır
özündənqaçma cəhdləridir bunlar
yəni, özünə daha az oxşamaq
bax bu, ilahi ədalətsizlikdir
qadın, tanrının yazıb yarımçıq saxladığı
və bir daha qayıtmadığı şedevridir.
o yarımçıqlığa adamlar doluşur
həyatı yenidən təkrarlamaqçün
və yerdə qalan bütün digər canlılar
adını qoymadığım metaforam olsun
dünya, "özündən böyük mənasından" yox
mənasızlığından yaranıb.
İlbizvari
Qapananda ilbiz kimi içinə qapana insan
Yapışıb daşlara, elə daşa dönə ki, utandıra daşları
İnsan boyda yaşamağa yer kürəsi bəs etməz
İlbiz olub gedəsən çuxurda yaşlanmağa
Yaşamasan da insantək, ilbiz kimi yaşayasan.
"Şərq Ekspressi"ndə qətl
Dostum, ömür tualet kağızı kimi uzanır hələ
Qızılı günəşdən sonra nimdaş qaranlıq düşür gecəyə
Nəhayətsiz suların xətkeşi üfüq xətti qeybə çəkilir
Dan yerində Xəzər əsnəyir dalğa səsləriylə
Hər vaxt yarıyuxulu oyanır bu şəhər
Damda göyərçinlərə qəfəs düzəldir məktəbli
Qəfəs, quşlara vətəndirsə, azadlıqlar qürbətdir
Nə vaxtsa yazıb qaralamışdım:
Balıqçının bir damcı göz yaşı, bir ovuc torpaqdır
torda çırpınan balıqlara.
Evsizlik, sevgisizlikdən əzəldir həmişə
Hamı bir dəfə yaraladığından bilinməz qatilimiz
Ən vicdanlısı gözlərimizə baxıb tətiyi sıxandır
öləriksə, üzülməyə dəyməz
ölmək, bir addım həyatdan öndə olmaqdır
İnsan, hər şeylə barışan, deməkdir.
İnsana ölüm deyil, öldürən
Gedən deyil, aparan maraqlıdır
Qara saçlarına and olsun,
Günəşin işıq və istilikdən başqa
ümid funksiyası da var.
Ümid, bəzən darağın dolu olmasına arxayınlıqdır.
Yerin bətnində insan
insanın bətnində sevgi
sevginin bətnində tənhalıq mövhumatdır.
İnsan heç vaxt torpağa bağlılığını izah edə bilməyəcək.
